ΤΟΥ ΜΙΧΑΛΗ Κ. ΛΑΔΟΠΟΥΛΟΥ
Η «εβδομάδα των παθών» που πέρασε για τον Πανιώνιο, πέραν των όσων αρνητικών επιπτώσεων είχε στην εικόνα της ομάδας, είχε και ορισμένα θετικά στοιχεία που μπορούν να παίξουν καθοριστικό ρόλο στις εξελίξεις από εδώ και πέρα. Στοιχεία που αφορούν και στο διοικητικό κομμάτι και στο αγωνιστικά και στο «κομμάτι» κόσμος. Ξεκινάω, λοιπόν, από το τελευταίο που είναι, ίσως, και το σημαντικότερο.
Το γεγονός, λοιπόν, της μαζικότατης προσέλευσης των φιλάθλων του Πανιωνίου στο συλλαλητήριο της περασμένης Τετάρτης, λέει πολλά. Λέει ότι ο κόσμος του Ιστορικού είναι εδώ, ότι μπορεί να παίξει ρόλο στις εξελίξεις και ότι μπορεί να στηρίξει την ομάδα στα δύσκολα. Ανεξάρτητα από το ότι πιστεύω πως η αλλαγή πλεύσης στο θέμα της πώλησης της ΠΑΕ δεν έχει να κάνει μόνο με τη συγκέντρωση, το μήνυμα που στάλθηκε προς όλους ήταν σαφές.
Ήταν μήνυμα ενότητας, ήταν μήνυμα διαφορετικότητας, ήταν μήνυμα ότι ο κόσμος του Πανιωνίου αγαπάει την ομάδα του και αντιδρά όταν αυτή κινδυνεύει. Ένα μήνυμα, όμως, πρέπει να συνεχίσει να στέλνεται, έστω και ο συγκεκριμένος κίνδυνος πέρασε. Υπάρχει ακόμη άλλος ένας που για να αποφευχθεί, θα πρέπει (όσο υπερβολικό να ακούγεται αυτό) να γίνεται sold out σε κάθε εντός έδρας παιχνίδι από εδώ και πέρα.
Στο αγωνιστικό κομμάτι, η ομάδα έδειξε στην Λάρισα ότι έχει τον χαρακτήρα να αντιδράσει στα δύσκολα. Ίσως να χρειάζονταν και οι παίκτες ένα ταρακούνημα, όπως αυτό της (παραλίγο) πώλησης της ΠΑΕ, ίσως να χρειαζόταν η κατσάδα του Καραϊσκάκη και τα πρόστιμα, το αποτέλεσμα όμως ήταν μάλλον ενθαρρυντικό.
Και, φυσικά, δεν υποστηρίζω ότι έπαιξε σπουδαίο ποδόσφαιρο, αλλά είχε αυτό που της έλειπε στα προηγούμενα παιχνίδια. Ψυχή και πάθος. Αυτά, άλλωστε, θα χρειαστεί στα λίγα παιχνίδια που απομένουν ως τον Γενάρη, όταν και θα γίνουν οι απαραίτητες διορθωτικές κινήσεις.
Άφησα τελευταίο το διοικητικό κομμάτι. Πιστεύω, λοιπόν, ότι στην αλλαγή απόφασης από τον Τσακίρη δεν έπαιξε ρόλο ούτε η ενεργοποίηση του Μπιτσαξή, ούτε και το συλλαλητήριο των φιλάθλων. Δεν νομίζω, άλλωστε, να υπάρχει κανείς που να πιστεύει ότι ο Μπιτσαξής ή η Επιτροπή Επαγγελματικού Αθλητισμού, μπορούν να επηρεάσουν εξελίξεις. Ή, τουλάχιστον, δεν έπαιξαν τόσο σημαντικό ρόλο.
Αυτό που κατά τη γνώμη μου έπαιξε ρόλο είναι ότι ούτε ο ίδιος ο Τσακίρης συμφωνούσε με την… απόφασή του. Ότι την πήρε υπό καθεστώς μεγάλης πίεσης και ότι κάποια στιγμή που μπόρεσε να δει τα πράγματα με λίγο πιο καθαρό μυαλό, απλώς αναρωτήθηκε «τι πας να κάνεις», όπως και όλοι οι υπόλοιποι. Και (επίσης απλώς) δεν το έκανε.
Για σχόλια, παρατηρήσεις, για οτιδήποτε τέλος πάντως: mikepgss@gmai.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου