ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΓΣ ΤΙ ? ΥΠΑΡΧΕΙ ΦΩΣ ΣΤΟ ΤΟΥΝΕΛ ΤΟΥ ΠΑΝΙΩΝΙΟΥ ?

Τα χθεσινά…

Στη χθεσινή ΓΣ του Ερασιτέχνη Πανιωνίου που εξελίχθη σε πρωτοφανή παρωδία-φιάσκο και μαύρη σελίδα στην ιστορία της ομάδας, κάτω από συνθήκες διχασμού, πλήρους προχειρότητας και ανετοιμότητας της Διοίκησης, προκατάληψης, αμοιβαίας καχυποψίας, προβοκατόρικων ενεργειών απόντων πρώην μεγαλοπαραγόντων δι'αντιπροσώπων τους και απειλής εκδήλωσης επεισοδίων (που στο τέλος δεν αποτράπηκαν και μας έκαναν ρεζίλι παντού) κατά όσων είχαν διαφορετική άποψη, ένα ετερόκλιτο μέτωπο που αποτελείτο από υποστηριχτές του προηγούμενου μεγαλομετόχου, από κάποιους πρώην "αγνούς φιλάθλους" και μετέπειτα τρόφιμους της ΠΑΕ, καθώς και από συγκεκριμένες πλευρές οργανωμένων (και μη) καλοπροαίρετων αλλά με φοβικά σύνδρομα οπαδών, αλλά και κάποιων οιωνεί ή επίδοξων παραγόντων της ομάδας (που συχνάζουν στο τρίγωνο MEMBER'S-Tυροπιτάς-Πλατεία), ψήφισε ΟΧΙ στη συνέχιση των διαπραγματεύσεων με τους λεγόμενους Κύπριους επενδυτές (η λέξη επενδυτές εντός ή εκτός εισαγωγικών), εν γνώσει τους ότι δεν υπάρχει αυτή τη στιγμή βιώσιμη εναλλακτική λύση, που να εγγυάται την παραμονή της ομάδας στην Super League. Δρομολόγησαν λοιπόν μια πορεία στο άγνωστο, μιά πορεία στο κενό, μιά πιθανή ρότα πάνω στα βράχια.

Οι ευθύνες…

Δεν ισχυρίζομαι βέβαια ότι η πρόταση των Κυπρίων (?) με είχε πείσει απόλυτα. Και σ'αυτό η ευθύνη του απερχόμενου πλέον Προέδρου του Ερασιτέχνη και της ΠΑΕ Γεράσιμου Βεντούρη είναι δυστυχώς μεγάλη, όπως και κατ'επέκταση ολόκληρου του απερχόμενου ΔΣ του Ερασιτέχνη, που είναι και ο μεγαλομέτοχος της ΠΑΕ. Σε τι συνίσταται η ευθύνη τους ?

1.Δεν έπρεπε να αφήσουν να περάσουν δύο μήνες και να σέρνεται η υπόθεση αυτή, χωρίς μάλιστα να έχουν ξεκαθαρίσει μερικά βασικά ζητήματα αρχής, προκειμένου να μην υπάρχουν σκιές και αμφιβολίες, τις οποίες να μπορούν να εκμεταλλευτούν και να ζυμώσουν τους φιλάθλους του Πανιωνίου, οι όποιοι ιδιοτελείς και κακοπροαίρετοι οιωνεί παραγοντίσκοι φιλοδοξούν (για ίδιο όφελος προφανώς) να ελέγχουν ή να μπούν στα πράγματα της ΠΑΕ. Επρεπε λοιπόν έστω και μέχρι χθές να έχουν ξεκαθαρίσει το θέμα της ταυτότητας των υποψήφιων επενδυτών και να έχουν ζητήσει από αυτούς για λόγους διαφάνειας και παροχής στοιχειωδών εγγυήσεων, να έχουν καταθέσει ήδη σε ειδικό λογαριασμό τα 600 χιλιάδες που επροκειτο να δώσουν στον Ερασιτέχνη ή έστω ένα συμβολικό μέρος αυτών (πχ 100 χιλιάδες ευρώ, όπως είχε ζητήσει ο Κώστας Τσολακάκης), ώστε να δείξουν ότι η γυναίκα του Κάίσαρα είναι ΟΚ (βεβαίως, εάν στη συνέχεια για οποιοδήποτε λόγο δεν προχωρούσε η συμφωνία, θα μπορούσαν να έπαιρναν τα λεφτά τους πίσω)..

Με προυπόθεση να έχει γίνει αυτό ΠΡΩΤΑ, θα έπρεπε ΜΕΤΑ να συγκληθεί η συνέχεια της διακοπέίσας ΓΣ, προκειμένου να μην πλανώνται δικαιολογημένες (ή μη) αμφιβολίες για την ταυτότητα, τις προθέσεις και τον ρόλο των υποψηφίων επενδυτών, δεδομένου ότι το κλίμα στην μικροκοινωνία του Πανιωνίου ήταν και είναι (όχι αδικαιολόγητα) το "φοβού τους Δαναούς και δώρα φέροντας".

2. Δεν έπρεπε να επιτρέψουν να διεξαχθεί ΓΣ υπ’αυτές τις ήδη δυναμιτισμένες συνθήκες. Επρεπε να τηρηθούν ΑΥΣΤΗΡΆ οι καταστατικές διαδικασίες, δηλαδή να συμμετάσχουν μόνο τα εγγεγραμμένα μέλη και να ψηφίσουν με ψηφοδέλτιο μόνο τα ταμειακώς εντάξει. Δεν θα έπρεπε να επιτραπεί η είσοδος σε κανέναν άλλο. Θα μπορούσε απλώς, για λόγους διαφάνειας και σεβασμού προς τον φίλαθλο κόσμο του Πανιωνίου, να είχε προηγηθεί σε προηγούμενη μέρα στον ίδιο χώρο μία ανοιχτή συγκέντρωση των οργανωμένων και μη φιλάθλων, για ενημέρωση, ερωταπαντήσεις και τοποθετήσεις που θα καταγράφονταν και θα εδίδονταν σαν υλικό, μαζί με την έγγραφη πρόταση των επενδυτών στα μέλη του Ερασιτέχνη που θα προσέρχονταν στην ΓΣ, προκειμένου να ψηφίσουν εν πλήρει συνειδήσει και εν γνώσει όλων των απόψεων της Πανιώνιας Κοινότητας..

Από εκεί και πέρα η ευθύνη όσων στοιχήθηκαν πίσω από το ΟΧΙ είναι μεγάλη. Κατ’αρχήν μια τέτοια διαδκασία ψήφισης, με άκριτη συμμετοχή μελών και μη μελών, αντιβαίνει όχι μόνο στο Καταστατικό του Συλλόγου και άρα είναι άκυρη, αλλά και σε κάθε καλώς εννοούμενη λογική και ευνομούμενη τάξη πραγμάτων. Γιατί ποιος δεν μας λέει πχ ότι δεν είχαν εισχωρήσει μέσα στο πλήθος που είχε μαζευτεί και ψήφιζε δια βοής ή «δια ανατάσεως της χειρός», και οπαδοί άλλων ομάδων που θα ήθελαν να μην γίνει επιλογή μιάς απόφασης που πιθανόν να είχε σαν αποτέλεσμα την ισχυροποίηση της ομάδας μας, αλλά αντίθετα να γίνει αυτό το μπάχαλο.

Ψηφίζοντας ΝΑΙ, όπως εύστοχα εξήγησε ο κ. Σταμούλης (που με απαίτηση της αρχικής – διακοπείσας - ΓΣ είχε πλαισιώσει την τριμελή Επιτροπή του Ερασιτέχνη εκ μέρους των φιλάθλων στις διαπραγματεύσεις) δεν σήμαινε αυτόματα ότι ψηφίζαμε ναι στην μεταβίβαση του πλειοψηφικού πακέτου των μετοχών. Απλά, θα δίναμε την ευκαιρία, μέσα σε απόλυτα σύντομη προθεσμία (πχ την προσεχή Δευτέρα), να καταθέσουν το ποσό των 600 χιλιάδων (που θα ήταν μια σοβαρότατη ένδειξη της όποιας φερεγγυότητάς τους και της σοβαρότητας των προθέσεών τους) προκειμένου να ξεκινήσει εκ μέρους τους ο διαχειριστικός έλεγχος της ΠΑΕ. Παράλληλα θα σταλόταν απαντητική επιστολή του Πανιωνίου, στην οποία θα ξεκαθορίζονταν από την πλευρά του οι όροι και οι προυποθέσεις για την κατ’αρχήν αποδοχή της πρότασης και την συνέχιση της διαδικασίας της μεταβίβασης – δωρεά στον Ερασιτέχνη τα 600 χιλιάδες, κατάθεση σε κοινό λογαριασμό ειδικού σκοπού των 3 εκατομμυρίων που στη συνέχεια θα μετοχοποιούνταν για την απόκτηση του πλειοψηφικού πακέτου των μετοχών μέσω αύξησης του μετοχικού κεφαλαίου της ΠΑΕ, κάλυψη εκ μέρους τους του ανοίγματος μέχρι 1 εκατ. Ευρώ, νομική κατοχύρωση εγγυήσεων ότι η ΠΑΕ Πανιώνιος δεν θα συγχωνευτεί με άλλη, δεν θα αλλάξει όνομα, έμβλημα, έδρα κλπ, καθώς και εγγυήσεις για την οικονομική διαχείριση της νέας χρήσης κλπ

Αρα λοιπόν με αυτές τις δικλείδες ασφαλείας και με αυτόν τον «ορρό της αλήθειας», θα ξέραμε την προσεχή εβδομάδα αν η υπόθεση αυτή είχε αντίκρυσμα (οπότε αυτό θα ήταν σωτήριο για την σημερινή κατάσταση του Πανιωνίου) ή αν θα ήταν «μούφα», οπότε αυτομάτως θα έπαυε κάθε περαιτέρω συζήτηση («τι είχαμε, τι χάσαμε») και ΤΟΤΕ θα αναζητούσαμε το PLAN B με συμμετοχή-συστράτευση ΟΛΩΝ των Πανιωνίων, έχοντας όμως την συνείδησή μας ήσυχη ότι εξαντλήσαμε κάθε πιθανότητα αυτή η υπόθεση να είχε θετική κατάληξη για την ομάδα. Τώρα, δεν θα το μάθουμε ποτέ. Και το κυριότερο, θα βγαίναμε από αυτήν την ιστορία ΕΝΩΜΕΝΟΙ και ΚΑΒΑΛΛΑΡΗΔΕΣ (ηθικά, ψυχικά και ουσιαστικά) και όχι ξενερωμένοι, διασπασμένοι και αντιμαχόμενοι μεταξύ μας σε ποικιλόχρωμες «παρατάξεις», ευκαιριακές και ξύλινες συμμαχίες (που την επόμενη μέρα θα διαλυθούν) και προπαντός βυθίζοντας την ομάδα στην αβεβαιότητα της ακυβερνησίας σε κρίσιμη για την προετοιμασία της νέας σαιζόν περίοδο, που μπορεί και να αποβεί μοιραία για τον Σύλλογο.

Νοοτροπίες και κίνδυνοι…

Εκείνο όμως που προσωπικά με προβλημάτισε και με πείραξε πάνω απ’όλα είναι ότι πολλά παιδιά και αγνοί νεαροί κυρίως φίλαθλοι του Πανιωνίου που ξέρω πως αγαπούν παθολογικά, με τον τρόπο τους ίσως, την ομάδα (είτε ανήκουν στους Πάνθηρες, είτε στους Ιωνες, είτε είναι ανέντακτοι), έβγαιναν και έλεγαν ότι δεν τους νοιάζει αν η ομάδα πέσει στη Β΄Εθνική και ακόμα παρακάτω, αρκεί να είναι αυτοί στο τιμόνι της ή έστω αρκεί να είναι αυτοί οι ίδιοι που με τις αποφάσεις τους και τα όποια λάθη τους θα προκαλέσουν την πτώση της και όχι κάποιοι άλλοι (ξενόφερτοι ?).

Δυστυχώς αυτό δείχνει αυτοκαταστροφική αγάπη για την ομάδα, που αναγορεύει σε κυρίαρχο στοιχείο έναν κακώς εννοούμενο εγωισμό και όχι αυτό καθεαυτό το συμφέρον της ομάδας. Στην Κρήτη λένε μια παροιμία σχετικά: «εθύμωσε ο αγάς κι έκοψε τον πούτσο του». Ολο αυτό, μου θυμίζει κάπως και τον εγωισμό που έβγαζε η ORIGINAL στην ΑΕΚ μετά την επιστροφή του Dusan Bajevic, όταν κατά απαράδεκτο τρόπο πρότασσαν τον συνδεσμιακό τους εγωισμό πάνω από το συμφέρον της ομάδας τους, όπως εύστοχα τους είχε κριτικάρει τότε ο Ντέμης Νικολαίδης, που κάθε άλλο παρά οπαδός του Bajevic ήταν.

Τυχόν πτώση του Πανιωνίου στην Β΄Εθνική, ειδικά με τις παρούσες συνθήκες που επικρατούν τόσο στον Πανιωνιο, όσο και στο ελληνικό ποδόσφαιρο και στην ελληνική πραγματικότητα γενικότερα, θα είναι καταστροφική για την ομάδα και αυτό πρέπει να το συνειδητοποιήσουν άπαντες.Η απόσταση από το να καταλήξουμε σαν τον Εθνικό ή τον Απόλλωνα, ομάδες με επίσης μεγάλη ιστορία που κάποτε πρωταγωνιστούσαν, δεν είναι μεγάλη, σε μια τέτοια περίπτωση. Σε αυτήν την συγκυρία θα πρέπει να φτάσουμε να αποδεχτούμε ακόμα και το ρητό «ο σκοπός αγιάζει τα μέσα», αρκεί να μην ξεπερνιώνται και κάποια όρια βέβαια. Αναφέρομαι και στην κριτική που δέχτηκε ο απερχόμενος Πρόεδρος, ότι μας κατέστησε «άρμα του Μαρινάκη», επειδή αξιοποιώντας τις γνωριμίες του έφερε τους Μήτρογλου και Γκαλίτσιο στην ομάδα, μολονότι αυτό συνέβαλε κατά πολύ στην (σωτήρια οικονομικά και από πλευράς φήμης και γοήτρου) σωτηρία της ομάδας.. Νομίζω ότι η κατηγορία αυτή τον αδικεί κατάφωρα και είναι (ας μου επιτραπεί η παρομοίωση) σαν να κατηγορεί κανείς τον Ελευθέριο Βενιζέλο ως αγγλόδουλο, επειδή το 1917 έφερε την Ελλάδα στην συμμαχία της Ανταντ για να προσποριστεί εθνικά οφέλη (ανάκτηση ελληνικών τουρκοκρατούμενων περιοχών κλπ) και η ιστορία τον δικαίωσε, άλλο αν μετά οι αντίπαλοί του με τις αντίθετες επιλογές που έκαναν στη συνέχεια, προκάλεσαν την εθνική καταστροφή του 1922, που ξερρίζωσε τον ελληνισμό της Μικράς Ασίας και τον αγαπημένο μας Πανιώνιο από την Σμύρνη και τα λεγόμενα «άγια χώματα». Ας ελπίσουμε, (μη) τηρουμένων των αναλογιών, να μην (ξανα)ζήσει ο Πανιώνιος ένα καινούργιο δικό του εσωτερικό 1922, ως συνέπεια των πρόσφατων εξελίξεων.

Η θέση του Πανιωνίου είναι όχι μόνο στα σαλόνια της Α΄Εθνικής ή Super League, ή όπως αλλιώς την πούνε, αλλά και να διεκδικεί πάντα διακρίσεις, χωρίς ποτέ να γίνει μέρος της καρδιάς του σάπιου κατεστημένου που κυβερνά το ελληνικό ποδόσφαιρο. Αυτή ήταν πάντα η ιστορία του και αυτή ήταν η ιδιαιτερότητα της κουλτούρας του και όχι βέβαια η έλλειψη φιλοδοξιών, το «είτε κερδίζουν, είτε χάνουν, γι αυτούς είναι ένα και το αυτό» που είχε πεί για μας δικαιολογημένα ο Recoba φεύγοντας, και η προοπτική της Β΄ή Γ΄ή Δ΄Εθνικής, «αρκεί το καράβι να το αυτοδιαχειριζόμαστε εμείς». Μακριά από μας, αυτή η νοοτροπία της μικρής ομάδας, της ομάδας γειτονιάς, που την ελέγχουν (ή την νέμονται) κάποια «καφενεία», που θέλουν να παίζουν τα δικά τους περίεργα παιγνίδια πάνω στην πλάτη της ομάδας.. Ο ρόλος των φιλάθλων είναι να στηρίζουν κριτικά την όποια διοίκηση, η οποία πρέπει να έχει την οικονομική και διοικητική επάρκεια να «τρέξει την ομάδα» και να παρεμβαίνουν εποικοδομητικά ή και δυναμικά αν χρειαστεί, όταν διαπιστώνουν ότι η ομάδα από τις όποιες επιλογές της διοίκησης κινδυνεύει να εξωκείλει.

Η επιλογή του Πανιωνίου και η Πανιώνια μοναδικότητα ή ιδιαιτερότητα…

Επέλεξα να γίνω Πανιώνιος πριν πολλά χρόνια, γιατί ήταν μια ομαδάρα με ποιότητα και μεγάλη ιστορία και με παικταράδες τύπου Δέδε, Χάιτα, Μωραιτέλη, Μαύρου κλπ που απλώς οι ψευτομεγάλοι του ΠΟΚ δεν τον άφηναν να φτάσει στη βρύση και να πιεί νερό. Είναι γνωστό σε ολους το πώς χάθηκε το πρωτάθλημα του 1970-71 από την ΑΕΚ, που εάν το είχαμε κατακτήσει τότε, ίσως η σύγχρονη ποδοσφαιρική ιστορία της χώρας μας και της ομάδας μας να ήταν πολύ διαφορετική και καλύτερη για μας.. Η δική μου διαφορετικότητα που με οδήγησε στο να γίνω Πανιώνιος, αν και δεν ήμουν Νεοσμυρνιώτης, ούτε Μικρασιάτης εκ καταγωγής, ήταν ακριβώς αυτή. Όχι ότι επέλεξα μια ομάδα χωρίς φιλοδοξίες για διακρίσεις, γιατί αυτό δεν θα ήταν φυσιολογικό και μάλλον σε μια τέτοια περίπτωση θα χρειαζόμουν ψυχίατρο..

Στην παρούσα συγκυρία και μολονότι νοιώθω πολύ απογοητευμένος από όλους και όλα στον Πανιώνιο, γιατί καταφέραμε όλοι μας να φανούμε κατώτεροι των περιστάσεων χτες και όλο το προηγούμενο διάστημα (διοίκηση ΠΑΕ και Ερασιτέχνη, υποστηριχτές του ΝΑΙ και του ΟΧΙ, αλλά και όσοι (φίλαθλοι, Πανιώνιες συλλογικότητες, παράγοντες και μέλη) ήσαν απαραδέκτως απόντες στη χτεσινή διαδικασία ή στο τέλος αυτής κατά την διάρκεια της ψηφοφορίας), δηλώνω ότι θα συνεχίσω να είμαι παρών σε ότι με αφορά, αν και η αρχική μου σκέψη ήταν η αποστασιοποίηση. Κακά τα ψέματα, το αίμα νερό δεν γίνεται και όπου κι αν θάναι ο Πανιώνιος, θάμαι κι εγώ εκεί. Ελπίζω να μην μετανοιώσουμε για την βιαστική και επιπόλαια επιλογή που έγινε χτες και να ξαναβρούμε την (χαμένη ?) ενότητά μας, γιατί είμαστε πολλοί λίγοι, κανείς δεν περισσεύει, και αν είμαστε χωριστά και σε αντιμαχόμενες μερίδες, δεν πάμε πουθενά.

Και τώρα τι ?

Πρέπει να γίνει έκκληση-προσκλητήριο σε όλους τους Πανιωνιους να βρεθούν στο πλευρό της ομάδας στην κρίσιμη αυτή περίοδο και όσοι έχουν κάποια οικονομική επιφάνεια (είτε λέγονται Τσακίρης, είτε Λιανός, είτε όπως αλλοιώς) να βοηθήσουν οικονομικά και όχι μόνο να ασκούν κριτική ή να διαμορφώνουν εξελίξεις δι αντιπροσώπων και εκ του μακρόθεν. Ειδικά, οι δύο ονομαστικά προαναφερθέντες, έχουν δείξει στο παρελθόν έμπρακτα την μεγάλη αγάπη τους για τον Πανιώνιο και είναι κρίσιμη η επίσης έμπρακτη (οικονομικά και όχι μόνο ηθικά) στήριξή τους στη δύσκολη συνέχεια της ομάδας. Πρέπει να διασφαλίσουμε ότι οι όποιες επιλογές μας θα συμβάλουν στο να «μεγαλώσει η κυανέρυθρη λίμνη» (αν και τώρα, υπό τις παρούσες συνθήκες, όπως αυτές διαμορφώθηκαν χλωμό το βρίσκω) και όχι να συρρικνωθεί περαιτέρω. Οι όποιες επιλογές γίνουν θα πρέπει να διέπονται από ρεαλισμό και από την λογική του “value for money” και να μην καταστήσουν την ομάδα ούτε μη οικονομικά βιώσιμη, ούτε όμως μη ανταγωνιστική και πρώτη υποψήφια για υποβιβασμό. Και ας μου επιτραπεί να πω ότι η φυγή παικτών όπως ο Εστογιαννώφ, ο Μάχο, ο Τσότσαλιτς και ο Σιόβας σ’αυτήν την συγκυρία θα ήταν τεράστιο λάθος για την ομάδα. Μιλάω για τους συγκεκριμένους και όχι για άλλους, γιατί τους θεωρώ ως κρίσιμη μάζα για την βάση αγωνιστικής αναδιάταξης της ομάδας. Οι όποιες πωλήσεις παικτών ή αποχωρήσεις ας αφορούν άλλες περιπτώσεις εκτός αυτών και ο νοών νοείτω. Και (παρα)καλείται ο πρώην μεγαλομέτοχος, ως συμβολή στην οικονομική επιβίωση της ομάδας να αναμορφώσει σε χαμηλότερα επίπεδα το υψηλό τίμημα χρήσης των εγκαταστάσεων στο ΑΠΗΛΙΟ. Υπάρχουν αρκετοί τομείς που μπορούν να γίνουν οικονομίες στην ομάδα, χωρίς να υπονομευτεί η ανταγωνιστικότητά της και το αξιόμαχο του ρόστερ της..

Πίστευα και πιστεύω, πως εάν είχαμε την απαιτούμενη κρίσιμη μάζα φιλάθλων, όπως έχει πχ ο ΠΑΟΚ, ο Αρης, ακόμα και ο Ηρακλής, θα ταίριαζε στην φιλοσοφία και την κουλτούρα της ομάδας μας να γίνει εταιρεία λαικής βάσης. Δυστυχώς όμως ΔΕΝ την εχουμε. Γιατί τα 40 προηγούμενα χρόνια και μετά το (μακροπρόθεσμα καταστροφικό) 0-6 από την Ferencvaros και την βαρειά τότε τιμωρία της ομάδας μας, ξεκίνησε μια διαδικασία βαθμιαίας απαξίωσης και παρακμής στην οποία συνέβαλαν τόσο εξωγενείς παράγοντες από το ποδοσφαιρικό κατεστημένο (λέγε με ΠΟΚ) πχ αρπαγές παικτών, υποβιβασμός 1992 κλπ, όσο και από τραγικά λάθη ή εγκλήματα των παραγόντων του Πανιωνίου που στην μεγάλη τους πλειοψηφία απεδείχθησαν κατώτεροι των περιστάσεων. Ετσι η κυανέρυθρη λίμνη μίκρυνε αντί να μεγαλώσει και διαμορφώθηκε μια νοσηρή νοοτροπία στην ομάδα που δεν της επέτρεψε να κεφαλαιοποιήσει τις όποιες σποραδικές επιτυχίες κατάφερε (πχ έξοδοι και καλές πορείες στην Ευρώπη, κατάκτηση των 2 Κυπέλλων κλπ), ενώ πάντα οι καλοί παίκτες της ομάδας, την έβλεπαν με το καλημέρα σαν σκαλοπάτι για να φύγουν και να πάνε κάπου αλλού.

Γι αυτό στο όποιο νέο ξεκίνημα γίνει από την επόμενη Τετάρτη πρέπει να στοχευθούν τα παρακάτω:

-Πρωτα απ’όλα η ενότητα, πάνω όμως σε ένα ξεκάθαρο σχέδιο ανάπτυξης και περαιτέρω πορείας της ομάδας

-αναμόρφωση και μεγάλη προσοχή στην ανάπτυξη των ποδοσφαιρικών υποδομών, της Ακαδημίας και του scouting, για ανεύρεση ή παραγωγή ταλέντων που θα στελεχώσουν την ομάδα

-προσεκτική διαχείριση της ομάδας για επίτευξη ισορροπίας μεταξύ της οικονομικής και της αγωνιστικής βιωσιμότητας της ομάδας (προυπολογισμός, ρόστερ, προπονητικό team) και όχι επιλογές καταστροφικές για έναν από τους δύο αυτούς κρίσιμους παράγοντες

-αποθάρρυνση διαφόρων ιδιοτελών «υπερ-Πανιώνιων» (ή άλλων «παραγόντων / στελεχών / τεχνοκρατών» κλπ που πιθανόν να δούν σαν ευκαιρία την παρούσα συγκυρία για να μπούν (ή να παραμείνουν ή να επανέλθουν) στην ΠΑΕ, προκειμένου να προσποριστούν ίδιον όφελος (προσοχή μιλάμε μόνο για ιδιοτελείς «Πανιώνιους» και μη, και όχι για εμφανείς ή αφανείς εργάτες της ιδέας του Πανιωνίου, που έχουν προσφέρει, άσχέτως αν βαρύνονται και με λάθη – όποιος λοιπόν αναγνωρίσει τον εαυτό του στους ιδιοτελείς και νομίσει ότι «φωτογραφίζεται», απλά θα έχει τη μύγα και θα μυγιάζεται)…

-διατήρηση ανοιχτής της πόρτας σε όποια αξιόλογη και πειστική πρόταση επενδυτών ή ανθρώπων με οικονομική επιφάνεια έρθει στο μέλλον για την ανάληψη της πλειοψηφίας των μετοχών, ή για ένα μικτό πολυμετοχικό σχήμα, υπό την προυπόθεση της διαφάνειας και των πειστικών εγγυήσεων για την προοπτική του Πανιωνίου

Η λαική διοικητική βάση που έχει προταθεί από ορισμένες πλευρές ως προοπτική για την ομάδα μας, μπορεί υπό όρους να είναι μια νέα φωτεινή μέρα για τον 121χρονο ιστορικό Πανιώνιο (εφόσον πληρωθούν οι ανωτέρω προυποθέσεις), ή σε αντίθετη περίπτωση η αρχή του τέλους μιάς όμορφης ρομαντικής ιστορίας, που ξεκίνησε πριν 121 χρόνια από κάποιους φωτισμένους προγόνους μας στην Σμύρνη.

GEORGE PANTHER