ΤΟΥ ΜΙΧΑΛΗ Κ. ΛΑΔΟΠΟΥΛΟΥ
Πώς τα φέρνει μερικές φορές η ζωή. Κανονικά, φέτος ο Πανιώνιος θα έπρεπε να γιορτάζει τα 120α γενέθλιά του, με έναν τρόπο που αν μη τι άλλο να ταιριάζει με την πιο ιστορική ομάδα της Ελλάδας. Αντί, όμως, να συμβαίνει αυτό, εδώ και αρκετό καιρό διαδέχονται το ένα το άλλο, με… αξιοθαύμαστη συνέχεια και συχνότητα, γεγονότα που «μικραίνουν» το σύλλογο και αγωνιστικά και εξωαγωνιστικά. Από πού να αρχίσει κανείς και πού να τελειώσει.
Από την πρώτη συγκέντρωση του Ιουνίου που θύμιζε περισσότερο σχολικό αγιασμό, παρά επαγγελματική ομάδα; Από το άνευ προηγουμένου πηγαινέλα κάθε καρυδιάς καρυδιού το καλοκαίρι στο Κορωπί για δοκιμές; Από το αγωνιώδες «τρεχάτε ποδαράκια μου» τις τελευταίες ημέρες των μεταγραφών, αφού τότε κατάλαβαν κάποιοι ότι η ομάδα είναι γυμνή; Από την αποψίλωση του ποδοσφαιρικού τμήματος από οτιδήποτε Πανιώνιο;
Από τις πομφόλυγες του στιλ «πάμε για τριάδα», τη στιγμή που και ένας αδαής βλέπει ότι η ομάδα είναι με το ζόρι για… 13άδα; Από τις ανεκδιήγητες και εξευτελιστικές καταστάσεις που ακολούθησαν την παραχώρηση του γηπέδου στην ΑΕΚ για το παιχνίδι με την Νταντί; Από την αγωνιστική εικόνα, με κάποιους να έχουν ξενερώσει και να το δείχνουν, κάποιους άλλους να παίζουν μόνο για την πάρτη τους και κάποιους απλώς να μην… το ‘χουν; Από την εικόνα των λαϊκών δικαστηρίων έξω από το γήπεδο, με τους εκφραστές της νέας τάξης πραγμάτων να φεύγουν σαν κλέφτες από τα στενά;
Το κόβω εδώ, αφού αν συνεχίσω ίσως να μη φτάνει ολόκληρη η εφημερίδα, αλλά κυρίως γιατί αυτή τη στιγμή δεν ωφελεί η… ιστορική αναδρομή. Αυτό που πρέπει να γίνει είναι να βρεθεί μια λύση, ώστε η ομάδα να μπορέσει να περπατήσει ή, έστω, να… μπουσουλήσει μέχρι να υπάρξει η δυνατότητα διορθωτικών κινήσεων και να καλυφθούν τα κενά.
Κατά την ταπεινή μου άποψη, οι λύσεις αυτή την κρίσιμη στιγμή είναι δύο και, όσο και αν ακούγεται παράξενο, δεν συμπεριλαμβάνουν την (υποχρεωτική) αποχώρηση του Κιντή από την προεδρεία. Μήπως, δηλαδή, αν φύγει ο Κιντής θα… μάθουν ποδόσφαιρο ο Πούπο και ο Φουγκουάγιο.
Ας μείνει και αυτός και ο Μπάγκσμπο, αλλά ας ασχοληθούν αποκλειστικά, ο πρώτος με τα διοικητικά και ο δεύτερος με τη δουλειά του εργοφυσιολόγου. Ως προπονητές απέτυχαν αμφότεροι και, μάλιστα, οικτρά. Ας αφήσουν, λοιπόν, τον κανονικό προπονητή να κάνει τη δουλειά του όπως θέλει αυτός, να επιλέξει τους παίκτες που Ο ΙΔΙΟΣ πιστεύει ότι είναι καλύτεροι για την ενδεκάδα, για να μπορέσουμε κι εμείς οι απ’ έξω να βγάλουμε τα συμπεράσματά μας για τις ικανότητές του. Και αν δεν μπορούν να το κάνουν, ας αποχωρήσουν από μόνοι τους.
«Free Stahre», λοιπόν, η πρώτη λύση και η δεύτερη, να βγουν μπροστά οι παίκτες που πραγματικά και αποδεδειγμένα αγαπούν την ομάδα και «σκυλιάζουν» σε κάθε παιχνίδι γι αυτή. Να πάρουν, δηλαδή, την κατάσταση στα χέρια τους ο Μανιάτης, ο Γουνδουλάκης και ο Κοντοές και μαζί με όσους εκείνοι πιστεύουν ότι μπορούν να τους βοηθήσουν, να προσπαθήσουν να δώσουν και στους υπόλοιπους να καταλάβουν πού ακριβώς βρίσκονται.
Αυτές είναι οι δυο λύσεις που μπορούν να εφαρμοστούν ως το Γενάρη που, υποχρεωτικά, το… μπαλάκι θα περάσει σε άλλο γήπεδο, με την ελπίδα ότι τότε θα υπάρχει καιρός να διορθωθούν τα κακώς κείμενα.
ΥΓ. Συγχαρητήρια σε αυτούς που ξέχασαν να δηλώσουν την αλλαγή του Κούρντι με τον Πούπο στο ημίχρονο του παιχνιδιού με τον Εργοτέλη. Έβαλαν κι αυτοί το λιθαράκι τους στο να γελοιοποιηθεί ακόμη περισσότερο η ομάδα.
ΥΓ1. Αυτή η μετονομασία της θύρας 4 σε θύρα «Μιχάλης Σταματελάτος», πότε το βλέπετε να γίνεται; Ή μήπως η αναγγελία της, ήταν άλλη μια βαρύγδουπη ατάκα, έτσι για να ‘χουμε να λέμε και ακόμη μια απόδειξη ότι κάποιοι δεν έχουν ιδέα σε ποια ομάδα βρίσκονται.
Για σχόλια, παρατηρήσεις, για οτιδήποτε τέλος πάντων
mikepgss@gmail.com.
Τετάρτη 20 Οκτωβρίου 2010
Πέμπτη 7 Οκτωβρίου 2010
O Στόρε, οι Σουηδοί, τα μέλη του Δ.Σ κι εμείς
Διάβαζα σήμερα σε διάφορα Πανιώνια blog (carpe diem www.iwn1998.blogspot.com και Πανιώνιος στην Χίο www.panioniosinchios.blogspot.com) τη συνέντευξη του κ. Στόρε σε Σουηδικό μέσο αλλά και τις εκτιμήσεις των συμπατριωτών του.
Οι Σουηδοί θεωρούν πιθανή την απομάκρυνσή του, καθώς πιστεύουν ότι αρκετά από τα μέλη του διοικητικού συμβουλίου σκέφτονται το ενδεχόμενο αντικατάστασής του και υπογραμμίζουν ότι σύμφωνα με φήμες η αναζήτηση διαδόχου έχει ξεκινήσει.
Στην ίδια συνέντευξη ο κος Στόρε μιλά με το ίδιο πάθος και αυτοπεποίθηση για τον εαυτό του και την ομάδα, υπογραμμίζει ότι στηρίζεται από την διοίκηση, αφήνοντας με νόημα ανοιχτό το ενδεχόμενο άρσης της εμπιστοσύνης στο πρόσωπό του, εάν οι στόχοι της ομάδας αποκτήσουν περισσότερο βραχυπρόθεσμο χαρακτήρα.
Αυτό λοιπόν που μπορεί να καταλάβει ο μέσος αναγνώστης είναι ότι ο κος Στόρε, λειτουργεί σε καθεστώς μεγάλης πίεσης, γιατί πλέον το κάθε παιχνίδι θα είναι ένας μικρός τελικός και γιατί αντιλαμβάνεται ότι συγκεκριμένα πρόσωπα από το Δ.Σ (τα οποία κατά τη γνώμη μου δεν είναι περισσότερα από τρία – αλλά πανίσχυρα), προετοιμάζονται για το ενδεχόμενο απομάκρυνσής του, μολονότι δηλώνουν ότι τον στηρίζουν. Είναι προφανές ότι η απομάκρυνση του κου Στόρε θα είναι για κάποιους η σανίδα σωτηρίας, για μικρό διάστημα βέβαια, καθώς θα μεταθέσει τις ευθύνες για την κακή πορεία της ομάδας στον προπονητή και όχι σε αυτόν που ευθύνεται για τον κεντρικό σχεδιασμό και έχει αναλάβει την πλήρη ευθύνη για τον φετινό Πανιώνιο.
Έχω γράψει πολλές φορές ότι οφείλουμε να στηρίξουμε τον Στόρε με κάθε τρόπο. Πολλοί φίλοι μου είπαν: «Είναι καλός, είναι συμπαθής, αλλά δεν έχει πετύχει αποτελέσματα, ώστε να δικαιολογείται η στήριξή του».
Αντιλαμβάνομαι πλήρως το σκεπτικό, αλλά το θεωρώ κάπως ρηχό. Ο Σουηδός είναι μαχητής, είναι πεισματάρης και είναι βέβαιο ότι παλεύει για να πετύχει, σε μία ομάδα που δεν του παρείχε τίποτα απ’ ότι του υποσχέθηκε. Όπως θυμόμαστε όλοι, ο κος Στόρε προσελήφθη τον Απρίλιο και για ένα ολόκληρο μήνα παρακολουθούσε τις ακαδημίες για να μπορέσει να αναδείξει κάποιους παίκτες. Πολλοί απ’ αυτούς άλλωστε παρουσιάστηκαν στην πρώτη προπόνηση της ομάδας. Έκτοτε βέβαια η ομάδα γέμισε από Αφρικανούς, όπως προέβλεπε το πλάνο του κου Κιντή, από παίκτες προς δοκιμή και εξαφανίστηκαν οι πιτσιρικάδες που τόσο περιμέναμε. Έστω οι Κολοβός και Αναστασόπουλος. Ο κος Στόρε είχε ζητήσει από την αρχή μικρό ρόστερ. Αυτή τη στιγμή δουλεύει με 35 παίκτες!!! Τώρα βέβαια κανείς δεν ασχολείται με τον αν ο προπονητής μπορεί να κάνει καλά τη δουλειά του ή αν δημιουργούνται θέματα με τόσους πολλούς παίκτες. Κανείς δεν θυμάται ότι ο Έβαλντ Λίνεν είχε κατηγορηθεί για το ίδιο πράγμα (λες και τους αγόραζε ο ίδιος). Άραγε ασχολείται κανείς με τα έξοδα που προκαλούν οι 35 παίκτες και με το αν θα υπάρχει μπάτζετ για την ενίσχυση της ομάδας τον Γενάρη, χωρίς την ανάγκη πώλησης βασικού μας παίκτη; Στην ίδια ομάδα ο κος Στόρε δεν έχει συνεργάτες, δεν έχει δικό του βοηθό, δεν έχει μεταφραστή και το βασικότερο δεν έχει παίκτη που να επέλεξε ο ίδιος. Γιατί δεν ζήτησε; Μήπως γιατί το αρχικό project ήταν διαφορετικό; Μήπως γιατί η ομάδα θα στηρίζονταν σε παίκτες από τις ακαδημίες, το υπάρχον υλικό και τους έμπειρους παίκτες των 500.000 ευρώ, τους οποίους ποτέ δεν είδαμε;
Με λίγα λόγια ο κος Στόρε δίνει τη μάχη του. Η ομάδα αντιμετωπίζει πολλά προβλήματα, τα οποία ξεκινούν από τη διοίκηση. Είμαι βέβαιος ότι οποιοσδήποτε άλλος βρίσκονταν στη θέση του Στόρε θα είχε παραιτηθεί και θα μας είχε εγκαταλείψει στο έλεος του θεού. Ακόμη κι αν ο Σουηδός δεν έχει πετύχει τα αποτελέσματα που είχαμε ανάγκη, πρέπει να στηριχθεί για το πείσμα και για τον τεράστιο αγώνα που δίνει. Έτσι όπως έχουν τα πράγματα αυτή τη στιγμή, ο Στόρε είναι το μοναδικό πρόσωπο στο οποίο μπορούμε να ελπίσουμε και πρέπει να του το δείξουμε με κάθε τρόπο, προκειμένου να του δώσουμε θάρρος γι να καταφέρει να λάβει τολμηρότερες αποφάσεις, οι οποίες θεωρώ ότι θα ωφελήσουν την ομάδα.
BR
Οι Σουηδοί θεωρούν πιθανή την απομάκρυνσή του, καθώς πιστεύουν ότι αρκετά από τα μέλη του διοικητικού συμβουλίου σκέφτονται το ενδεχόμενο αντικατάστασής του και υπογραμμίζουν ότι σύμφωνα με φήμες η αναζήτηση διαδόχου έχει ξεκινήσει.
Στην ίδια συνέντευξη ο κος Στόρε μιλά με το ίδιο πάθος και αυτοπεποίθηση για τον εαυτό του και την ομάδα, υπογραμμίζει ότι στηρίζεται από την διοίκηση, αφήνοντας με νόημα ανοιχτό το ενδεχόμενο άρσης της εμπιστοσύνης στο πρόσωπό του, εάν οι στόχοι της ομάδας αποκτήσουν περισσότερο βραχυπρόθεσμο χαρακτήρα.
Αυτό λοιπόν που μπορεί να καταλάβει ο μέσος αναγνώστης είναι ότι ο κος Στόρε, λειτουργεί σε καθεστώς μεγάλης πίεσης, γιατί πλέον το κάθε παιχνίδι θα είναι ένας μικρός τελικός και γιατί αντιλαμβάνεται ότι συγκεκριμένα πρόσωπα από το Δ.Σ (τα οποία κατά τη γνώμη μου δεν είναι περισσότερα από τρία – αλλά πανίσχυρα), προετοιμάζονται για το ενδεχόμενο απομάκρυνσής του, μολονότι δηλώνουν ότι τον στηρίζουν. Είναι προφανές ότι η απομάκρυνση του κου Στόρε θα είναι για κάποιους η σανίδα σωτηρίας, για μικρό διάστημα βέβαια, καθώς θα μεταθέσει τις ευθύνες για την κακή πορεία της ομάδας στον προπονητή και όχι σε αυτόν που ευθύνεται για τον κεντρικό σχεδιασμό και έχει αναλάβει την πλήρη ευθύνη για τον φετινό Πανιώνιο.
Έχω γράψει πολλές φορές ότι οφείλουμε να στηρίξουμε τον Στόρε με κάθε τρόπο. Πολλοί φίλοι μου είπαν: «Είναι καλός, είναι συμπαθής, αλλά δεν έχει πετύχει αποτελέσματα, ώστε να δικαιολογείται η στήριξή του».
Αντιλαμβάνομαι πλήρως το σκεπτικό, αλλά το θεωρώ κάπως ρηχό. Ο Σουηδός είναι μαχητής, είναι πεισματάρης και είναι βέβαιο ότι παλεύει για να πετύχει, σε μία ομάδα που δεν του παρείχε τίποτα απ’ ότι του υποσχέθηκε. Όπως θυμόμαστε όλοι, ο κος Στόρε προσελήφθη τον Απρίλιο και για ένα ολόκληρο μήνα παρακολουθούσε τις ακαδημίες για να μπορέσει να αναδείξει κάποιους παίκτες. Πολλοί απ’ αυτούς άλλωστε παρουσιάστηκαν στην πρώτη προπόνηση της ομάδας. Έκτοτε βέβαια η ομάδα γέμισε από Αφρικανούς, όπως προέβλεπε το πλάνο του κου Κιντή, από παίκτες προς δοκιμή και εξαφανίστηκαν οι πιτσιρικάδες που τόσο περιμέναμε. Έστω οι Κολοβός και Αναστασόπουλος. Ο κος Στόρε είχε ζητήσει από την αρχή μικρό ρόστερ. Αυτή τη στιγμή δουλεύει με 35 παίκτες!!! Τώρα βέβαια κανείς δεν ασχολείται με τον αν ο προπονητής μπορεί να κάνει καλά τη δουλειά του ή αν δημιουργούνται θέματα με τόσους πολλούς παίκτες. Κανείς δεν θυμάται ότι ο Έβαλντ Λίνεν είχε κατηγορηθεί για το ίδιο πράγμα (λες και τους αγόραζε ο ίδιος). Άραγε ασχολείται κανείς με τα έξοδα που προκαλούν οι 35 παίκτες και με το αν θα υπάρχει μπάτζετ για την ενίσχυση της ομάδας τον Γενάρη, χωρίς την ανάγκη πώλησης βασικού μας παίκτη; Στην ίδια ομάδα ο κος Στόρε δεν έχει συνεργάτες, δεν έχει δικό του βοηθό, δεν έχει μεταφραστή και το βασικότερο δεν έχει παίκτη που να επέλεξε ο ίδιος. Γιατί δεν ζήτησε; Μήπως γιατί το αρχικό project ήταν διαφορετικό; Μήπως γιατί η ομάδα θα στηρίζονταν σε παίκτες από τις ακαδημίες, το υπάρχον υλικό και τους έμπειρους παίκτες των 500.000 ευρώ, τους οποίους ποτέ δεν είδαμε;
Με λίγα λόγια ο κος Στόρε δίνει τη μάχη του. Η ομάδα αντιμετωπίζει πολλά προβλήματα, τα οποία ξεκινούν από τη διοίκηση. Είμαι βέβαιος ότι οποιοσδήποτε άλλος βρίσκονταν στη θέση του Στόρε θα είχε παραιτηθεί και θα μας είχε εγκαταλείψει στο έλεος του θεού. Ακόμη κι αν ο Σουηδός δεν έχει πετύχει τα αποτελέσματα που είχαμε ανάγκη, πρέπει να στηριχθεί για το πείσμα και για τον τεράστιο αγώνα που δίνει. Έτσι όπως έχουν τα πράγματα αυτή τη στιγμή, ο Στόρε είναι το μοναδικό πρόσωπο στο οποίο μπορούμε να ελπίσουμε και πρέπει να του το δείξουμε με κάθε τρόπο, προκειμένου να του δώσουμε θάρρος γι να καταφέρει να λάβει τολμηρότερες αποφάσεις, οι οποίες θεωρώ ότι θα ωφελήσουν την ομάδα.
BR
Τρίτη 5 Οκτωβρίου 2010
Δεν φταίει (μόνο) ο Ζαχαριάδης
Του ΜΙΧΑΛΗ Κ. ΛΑΔΟΠΟΥΛΟΥ
«Η ιστορία επαναλαμβάνεται είτε ως φάρσα είτε ως τραγωδία», είχε πει ο Ουίνστον Τσόρτσιλ και στον Πανιώνιο η ιστορία δείχνει να επαναλαμβάνεται ως μια «τραγική φάρσα». Γιατί όσα έγιναν το Σάββατο στην Καβάλα, ήταν επανάληψη όσων είχαν προηγηθεί μια εβδομάδα νωρίτερα στο ΟΑΚΑ. Γκολ στο τέλος του ημιχρόνου, πλήρης κατάρρευση στο ξεκίνημα της επανάληψης, δεύτερο γκολ και μετά τρέχουμε πίσω από το σκορ. Μόνη διαφορά ανάμεσα στα δύο παιχνίδια, ότι η κατάρρευση κράτησε λιγότερο στην Καβάλα και ότι το δεύτερο γκολ ήρθε νωρίτερα σε σχέση με το ΟΑΚΑ. Όλα τα υπόλοιπα, απλώς déjà vu.
Όπως θα καταλάβατε, δεν προτίθεμαι να χρεώσω τη σαββατιάτικη ήττα στον Ζαχαριάδη. Και, φυσικά, σε καμία περίπτωση δεν είναι διατεθειμένος να μπω κι εγώ στο τριπάκι της «ύψιστης αδικίας», του «στημένου», του «κομάντο» και άλλων παρόμοιων χαρακτηρισμών. Ο άνθρωπος είναι απλώς κακός, ακατάλληλος και επικίνδυνος.
Και μόνο η έκφραση που είχε, όταν διαπίστωσε ότι η κάρτα στον Αλεξάντροβιτς ήταν η δεύτερη και αυτός το είχε… ξεχάσει, αρκεί για να τον στείλει στο σπίτι του. Και, φυσικά, δεν αναφέρομαι καν στο γεγονός ότι δεν «πέτυχε» ούτε μια δύσκολη φάση είτε αυτή ήταν για τον Πανιώνιο είτε για την Καβάλα.
Τι φταίει, δηλαδή, ο Ζαχαριάδης, αν στο πρώτο γκολ η μπάλα περνάει μπροστά από το πόδι του Τσότσαλιτς και αυτός δεν το απλώνει για να τη διώξει; Τι φταίει, αν και πάλι στο πρώτο γκολ έχουν πάει τρία άτομα πάνω στον Ντργκόβιτς και έχουν αφήσει «ξέφραγο αμπέλι» το κέντρο της άμυνας; Τι φταίει, αν στο δεύτερο γκολ η μπάλα κυκλοφορεί… με τις ώρες μέσα στην περιοχή του Πανιωνίου, με τους αμυντικούς του να ασκούν απλώς την… οπτική επιμέλεια της φάσης; Τι φταίει, αν ο Μάχο δέχεται για δεύτερη σερί αγωνιστική γκολ στην κλειστή του γωνία;
Δέχομαι ότι αν είχε μετρήσει το γκολ του Κούκετς, ίσως η εξέλιξη του παιχνιδιού να ήταν εντελώς διαφορετική. Δεν μέτρησε, όμως, τι να κάνουμε. Έπρεπε να γίνουν όλα τα υπόλοιπα; Έπρεπε την πρώτη φορά που η Καβάλα έκανε οργανωμένη επίθεση να σκοράρει; Έπρεπε η ομάδα να μπει στο δεύτερο ημίχρονο και να μην ξέρει πού πατάει και πού βρίσκεται;
Σίγουρα, η γενική εικόνα του Πανιωνίου ήταν και πάλι καλή. Δυστυχώς, όμως, από μόνη της αυτή η εικόνα δεν αλλάζει το δεδομένο της προτελευταίας θέσης. Μαζί με την εικόνα χρειάζονται και βαθμοί, οι οποίοι ως τώρα δεν έρχονται και τα πράγματα αρχίζουν να ζορίζουν.
Οι εύκολες λύσεις και η αναζήτηση εξιλαστήριων θυμάτων, το μόνο που κάνουν είναι να κρύβουν τα πραγματικά προβλήματα και να μην αφήνουν καθαρό μυαλό για την αντιμετώπισή τους.
ΥΓ. Ας εξηγήσει κάποιος στον Σιόβα, σε πρώτη φάση το απλό και αυτονόητο ότι κανείς δεν είναι αναντικατάστατος και, σε δεύτερη, το πιο σύνθετο ότι η παγκόσμια ποδοσφαιρική λογική επιτάσσει ότι, όταν μια ομάδα βρίσκεται πίσω στο σκορ, βγαίνει αμυντικογενής παίκτης και μπαίνει επιθετικογενής.
«Η ιστορία επαναλαμβάνεται είτε ως φάρσα είτε ως τραγωδία», είχε πει ο Ουίνστον Τσόρτσιλ και στον Πανιώνιο η ιστορία δείχνει να επαναλαμβάνεται ως μια «τραγική φάρσα». Γιατί όσα έγιναν το Σάββατο στην Καβάλα, ήταν επανάληψη όσων είχαν προηγηθεί μια εβδομάδα νωρίτερα στο ΟΑΚΑ. Γκολ στο τέλος του ημιχρόνου, πλήρης κατάρρευση στο ξεκίνημα της επανάληψης, δεύτερο γκολ και μετά τρέχουμε πίσω από το σκορ. Μόνη διαφορά ανάμεσα στα δύο παιχνίδια, ότι η κατάρρευση κράτησε λιγότερο στην Καβάλα και ότι το δεύτερο γκολ ήρθε νωρίτερα σε σχέση με το ΟΑΚΑ. Όλα τα υπόλοιπα, απλώς déjà vu.
Όπως θα καταλάβατε, δεν προτίθεμαι να χρεώσω τη σαββατιάτικη ήττα στον Ζαχαριάδη. Και, φυσικά, σε καμία περίπτωση δεν είναι διατεθειμένος να μπω κι εγώ στο τριπάκι της «ύψιστης αδικίας», του «στημένου», του «κομάντο» και άλλων παρόμοιων χαρακτηρισμών. Ο άνθρωπος είναι απλώς κακός, ακατάλληλος και επικίνδυνος.
Και μόνο η έκφραση που είχε, όταν διαπίστωσε ότι η κάρτα στον Αλεξάντροβιτς ήταν η δεύτερη και αυτός το είχε… ξεχάσει, αρκεί για να τον στείλει στο σπίτι του. Και, φυσικά, δεν αναφέρομαι καν στο γεγονός ότι δεν «πέτυχε» ούτε μια δύσκολη φάση είτε αυτή ήταν για τον Πανιώνιο είτε για την Καβάλα.
Τι φταίει, δηλαδή, ο Ζαχαριάδης, αν στο πρώτο γκολ η μπάλα περνάει μπροστά από το πόδι του Τσότσαλιτς και αυτός δεν το απλώνει για να τη διώξει; Τι φταίει, αν και πάλι στο πρώτο γκολ έχουν πάει τρία άτομα πάνω στον Ντργκόβιτς και έχουν αφήσει «ξέφραγο αμπέλι» το κέντρο της άμυνας; Τι φταίει, αν στο δεύτερο γκολ η μπάλα κυκλοφορεί… με τις ώρες μέσα στην περιοχή του Πανιωνίου, με τους αμυντικούς του να ασκούν απλώς την… οπτική επιμέλεια της φάσης; Τι φταίει, αν ο Μάχο δέχεται για δεύτερη σερί αγωνιστική γκολ στην κλειστή του γωνία;
Δέχομαι ότι αν είχε μετρήσει το γκολ του Κούκετς, ίσως η εξέλιξη του παιχνιδιού να ήταν εντελώς διαφορετική. Δεν μέτρησε, όμως, τι να κάνουμε. Έπρεπε να γίνουν όλα τα υπόλοιπα; Έπρεπε την πρώτη φορά που η Καβάλα έκανε οργανωμένη επίθεση να σκοράρει; Έπρεπε η ομάδα να μπει στο δεύτερο ημίχρονο και να μην ξέρει πού πατάει και πού βρίσκεται;
Σίγουρα, η γενική εικόνα του Πανιωνίου ήταν και πάλι καλή. Δυστυχώς, όμως, από μόνη της αυτή η εικόνα δεν αλλάζει το δεδομένο της προτελευταίας θέσης. Μαζί με την εικόνα χρειάζονται και βαθμοί, οι οποίοι ως τώρα δεν έρχονται και τα πράγματα αρχίζουν να ζορίζουν.
Οι εύκολες λύσεις και η αναζήτηση εξιλαστήριων θυμάτων, το μόνο που κάνουν είναι να κρύβουν τα πραγματικά προβλήματα και να μην αφήνουν καθαρό μυαλό για την αντιμετώπισή τους.
ΥΓ. Ας εξηγήσει κάποιος στον Σιόβα, σε πρώτη φάση το απλό και αυτονόητο ότι κανείς δεν είναι αναντικατάστατος και, σε δεύτερη, το πιο σύνθετο ότι η παγκόσμια ποδοσφαιρική λογική επιτάσσει ότι, όταν μια ομάδα βρίσκεται πίσω στο σκορ, βγαίνει αμυντικογενής παίκτης και μπαίνει επιθετικογενής.
Κυριακή 3 Οκτωβρίου 2010
Μέγιστη αδικία …
… εξαιτίας της ατυχίας και των διαιτητικών λαθών σε βάρος του Πανιωνίου! Γνωρίζουμε ότι στο ποδόσφαιρο δεν κερδίζει πάντα ο καλύτερος και το στοιχείο αυτό είναι εκείνο που το κάνει συναρπαστικό και αβέβαιο ως προς το αποτέλεσμα! Και ο Πανιώνιος ήταν πολύ καλύτερος από την αντίπαλό του, αν και αγωνιζόταν εκτός έδρας. Σε γενικές γραμμές έπαιξε καλή μπάλα και αν απέφευγε κάποια στιγμιαία λάθη, θα τελείωνε τον αγώνα τουλάχιστον με το βαθμό της ισοπαλίας. Η καλή απόδοση της ομάδας είναι το μόνο παρήγορο για τη συνέχεια. Αν ο Πανιώνιος πορευτεί έτσι και βελτιώσει κάποια ελάχιστα σημεία, τότε θα έχει εξαιρετική πορεία στο υπόλοιπο του πρωταθλήματος.
Στη χώρα μας οι διαμαρτυρίες γενικώς είναι σύνηθες φαινόμενο. Οι πάντες διαμαρτύρονται για τα πάντα, τις περισσότερες φορές κατά τη γνώμη μου όχι άδικα. Το ίδιο συμβαίνει και με τη διαιτησία και μάλλον σε μεγαλύτερο βαθμό. Έτσι όλοι σχεδόν θεωρούν το φαινόμενο φυσιολογικό και δεν πολυασχολούνται. Ότι μέτρα και να παρθούν για τη διαιτησία, ισχυρίζονται κάποιοι, ο Έλληνας είναι μεμψίμοιρος, δεν ικανοποιείται με τίποτα, αισθάνεται διαρκώς αδικημένος κ.λ.π. Αν τα παραπάνω ίσχυαν σαν μια ανούσια γενικότητα, ίσως να μην έκανα μνεία στη σημερινή διαιτησία του αγώνα. Όταν όμως συμβαίνουν κατά κόρον και σχεδόν μ’ όλους τους διαιτητές, τότε υπάρχει μέγιστο πρόβλημα. Όταν δε, μία ομάδα αδικείται κατάφορα δε μπορείς να σιωπήσεις. Και αυτή που αδικήθηκε σήμερα ήταν ο Πανιώνιος. Αν δεν τον αδικούσαν ο διαιτητής με τους βοηθούς του, σκόπιμα ή από ανεπάρκεια(δεν το γνωρίζω), τουλάχιστον δε θα έχανε.
Ας αναφέρω τα γεγονότα: O Μακεδόνας διαιτητής της αναμέτρησης Ζαχαριάδης ακύρωσε κακώς στο 41' γκολ του Πανιωνίου, από απευθείας εκτέλεση φάουλ του Κούκετς, όταν "ανακάλυψε" επιθετικό φάουλ του Κουμορτζί. Στο 59' ο βοηθός του είδε... ανύπαρκτο οφσάιντ σε μια κεφαλιά του Τσότσαλιτς και σταμάτησε μια πολύ επικίνδυνη φάση, διότι στη συνέχεια η μπάλα κατέληξε στα δίχτυα μετά την προβολή του Λάτκα!. Στο 82' τέλος ο Ζαχαριάδης δεν καταλόγισε πέναλτι στην ανατροπή του Χργκόβιτς από τον Λάτκα...
Από τα παραπάνω αποδεικνύεται περίτρανα ότι ο Πανιώνιος θα έπρεπε να φύγει τουλάχιστον με το βαθμό της ισοπαλίας. Έχει κάθε δικαίωμα να διαμαρτύρεται σε όλους τους τόνους, επισήμως και ανεπισήμως.
Εύχομαι και ελπίζω αυτές οι αδικίες να μην πτοήσουν τους ποδοσφαιριστές, αλλά αντίθετα να χαλυβδώσουν περισσότερο την πίστη στην αξία τους. Έχουν κάθε λόγο ν’ αντιδράσουν κατ’ αυτό τον τρόπο, αφού η απόδοσή τους σ’ όλους τους τελευταίους αγώνες ήταν αρκετά καλή. Στο χέρι τους είναι να τη διατηρήσουν και να τη βελτιώσουν, με μόνο ζητούμενο να είναι η αποτελεσματικότητα. Μπορούν να τα καταφέρουν σε κάθε περίπτωση.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)