Δύο είναι οι λύσεις ως τον Γενάρη

ΤΟΥ ΜΙΧΑΛΗ Κ. ΛΑΔΟΠΟΥΛΟΥ

Πώς τα φέρνει μερικές φορές η ζωή. Κανονικά, φέτος ο Πανιώνιος θα έπρεπε να γιορτάζει τα 120α γενέθλιά του, με έναν τρόπο που αν μη τι άλλο να ταιριάζει με την πιο ιστορική ομάδα της Ελλάδας. Αντί, όμως, να συμβαίνει αυτό, εδώ και αρκετό καιρό διαδέχονται το ένα το άλλο, με… αξιοθαύμαστη συνέχεια και συχνότητα, γεγονότα που «μικραίνουν» το σύλλογο και αγωνιστικά και εξωαγωνιστικά. Από πού να αρχίσει κανείς και πού να τελειώσει.
Από την πρώτη συγκέντρωση του Ιουνίου που θύμιζε περισσότερο σχολικό αγιασμό, παρά επαγγελματική ομάδα; Από το άνευ προηγουμένου πηγαινέλα κάθε καρυδιάς καρυδιού το καλοκαίρι στο Κορωπί για δοκιμές; Από το αγωνιώδες «τρεχάτε ποδαράκια μου» τις τελευταίες ημέρες των μεταγραφών, αφού τότε κατάλαβαν κάποιοι ότι η ομάδα είναι γυμνή; Από την αποψίλωση του ποδοσφαιρικού τμήματος από οτιδήποτε Πανιώνιο;
Από τις πομφόλυγες του στιλ «πάμε για τριάδα», τη στιγμή που και ένας αδαής βλέπει ότι η ομάδα είναι με το ζόρι για… 13άδα; Από τις ανεκδιήγητες και εξευτελιστικές καταστάσεις που ακολούθησαν την παραχώρηση του γηπέδου στην ΑΕΚ για το παιχνίδι με την Νταντί; Από την αγωνιστική εικόνα, με κάποιους να έχουν ξενερώσει και να το δείχνουν, κάποιους άλλους να παίζουν μόνο για την πάρτη τους και κάποιους απλώς να μην… το ‘χουν; Από την εικόνα των λαϊκών δικαστηρίων έξω από το γήπεδο, με τους εκφραστές της νέας τάξης πραγμάτων να φεύγουν σαν κλέφτες από τα στενά;
Το κόβω εδώ, αφού αν συνεχίσω ίσως να μη φτάνει ολόκληρη η εφημερίδα, αλλά κυρίως γιατί αυτή τη στιγμή δεν ωφελεί η… ιστορική αναδρομή. Αυτό που πρέπει να γίνει είναι να βρεθεί μια λύση, ώστε η ομάδα να μπορέσει να περπατήσει ή, έστω, να… μπουσουλήσει μέχρι να υπάρξει η δυνατότητα διορθωτικών κινήσεων και να καλυφθούν τα κενά.
Κατά την ταπεινή μου άποψη, οι λύσεις αυτή την κρίσιμη στιγμή είναι δύο και, όσο και αν ακούγεται παράξενο, δεν συμπεριλαμβάνουν την (υποχρεωτική) αποχώρηση του Κιντή από την προεδρεία. Μήπως, δηλαδή, αν φύγει ο Κιντής θα… μάθουν ποδόσφαιρο ο Πούπο και ο Φουγκουάγιο.
Ας μείνει και αυτός και ο Μπάγκσμπο, αλλά ας ασχοληθούν αποκλειστικά, ο πρώτος με τα διοικητικά και ο δεύτερος με τη δουλειά του εργοφυσιολόγου. Ως προπονητές απέτυχαν αμφότεροι και, μάλιστα, οικτρά. Ας αφήσουν, λοιπόν, τον κανονικό προπονητή να κάνει τη δουλειά του όπως θέλει αυτός, να επιλέξει τους παίκτες που Ο ΙΔΙΟΣ πιστεύει ότι είναι καλύτεροι για την ενδεκάδα, για να μπορέσουμε κι εμείς οι απ’ έξω να βγάλουμε τα συμπεράσματά μας για τις ικανότητές του. Και αν δεν μπορούν να το κάνουν, ας αποχωρήσουν από μόνοι τους.
«Free Stahre», λοιπόν, η πρώτη λύση και η δεύτερη, να βγουν μπροστά οι παίκτες που πραγματικά και αποδεδειγμένα αγαπούν την ομάδα και «σκυλιάζουν» σε κάθε παιχνίδι γι αυτή. Να πάρουν, δηλαδή, την κατάσταση στα χέρια τους ο Μανιάτης, ο Γουνδουλάκης και ο Κοντοές και μαζί με όσους εκείνοι πιστεύουν ότι μπορούν να τους βοηθήσουν, να προσπαθήσουν να δώσουν και στους υπόλοιπους να καταλάβουν πού ακριβώς βρίσκονται.
Αυτές είναι οι δυο λύσεις που μπορούν να εφαρμοστούν ως το Γενάρη που, υποχρεωτικά, το… μπαλάκι θα περάσει σε άλλο γήπεδο, με την ελπίδα ότι τότε θα υπάρχει καιρός να διορθωθούν τα κακώς κείμενα.
ΥΓ. Συγχαρητήρια σε αυτούς που ξέχασαν να δηλώσουν την αλλαγή του Κούρντι με τον Πούπο στο ημίχρονο του παιχνιδιού με τον Εργοτέλη. Έβαλαν κι αυτοί το λιθαράκι τους στο να γελοιοποιηθεί ακόμη περισσότερο η ομάδα.
ΥΓ1. Αυτή η μετονομασία της θύρας 4 σε θύρα «Μιχάλης Σταματελάτος», πότε το βλέπετε να γίνεται; Ή μήπως η αναγγελία της, ήταν άλλη μια βαρύγδουπη ατάκα, έτσι για να ‘χουμε να λέμε και ακόμη μια απόδειξη ότι κάποιοι δεν έχουν ιδέα σε ποια ομάδα βρίσκονται.
Για σχόλια, παρατηρήσεις, για οτιδήποτε τέλος πάντων

mikepgss@gmail.com.