Οι θέσεις της Πανιώνιας Κίνησης για τον ερασιτέχνη Πανιώνιο

Μόνο εμείς

Ο Πανιώνιος ΓΣΣ βρίσκεται μπροστά σε ένα πολύ κρίσιμο σταυροδρόμι. Η οικονομική συγκυρία σε συνδυασμό με την κρίση (διοικητική και οικονομική) που έφερε η ανατροπή των δεδομένων με την αποχώρηση της προηγούμενης διοίκησης από την ΠΑΕ, έδειξε τα μεγάλα κενά που είχε η οικονομική και διοικητική πολιτική τόσο στον Ερασιτέχνη, όσο και στο ποδοσφαιρικό τμήμα.

Στον Ερασιτέχνη, ο γιγαντισμός των προϋπολογισμών των αγωνιστικών τμημάτων, οι οποίοι δεν αντιστοιχούσαν στα έσοδα του Συλλόγου, αλλά καλύπτονταν από ενισχύσεις της τότε διοίκησης, ή απλώς μεταφέρονταν ως χρέη στον επόμενο χρόνο, οδήγησε σε ελλείμματα που δύσκολα εξυπηρετούνται, σε απλήρωτους εργαζόμενους και αθλητές και σε –επαπειλούμενη- αδυναμία αποπληρωμής των χρεών.

Η ΠΑΕ βρέθηκε στα πρόθυρα της εξαφάνισης με την απειλούμενη παραχώρηση της στους σκοτεινούς κύκλους που λυμαίνονται το ελληνικό ποδόσφαιρο. Η ανάληψη της ιστορικής ευθύνης από τη διοίκηση του Ερασιτέχνη έσωσε ηθικά και αγωνιστικά την ομάδα, αλλά φανέρωσε και τις μεγάλες αδυναμίες που είχε το εγχείρημα. Έλλειψη χρημάτων, έλλειψη συνεργασίας των δυνάμεων του Συλλόγου, απαρχαιωμένες αντιλήψεις διοίκησης και πρόσδεση σε άρματα των μεγάλων, δείχνουν ότι η προσπάθεια αυτή, όσο κι αν είναι σεβαστή είναι ταυτόχρονα και χωρίς προοπτική.

Χρειάζεται άμεσα μια μεγάλη αλλαγή στο διοικητικό επίπεδο, με συστράτευση όλων των δυνάμεων που αγαπούν και μπορούν να βοηθήσουν τον Σύλλογο και νέο αίμα που θα αναλάβει δράση στις δύσκολες εποχές.

Η ΠΡΟΤΑΣΗ ΜΑΣ

Νέα Αθλητική πορεία για τον Σύλλογο. Βασισμένη στις δικές του δυνάμεις, με ανάπτυξη των Υποδομών και εμπιστοσύνη στις δυνάμεις του. Οι αγωνιστικές ομάδες του Πανιωνίου θα στηριχτούν στους αθλητές που προέρχονται από τις Ακαδημίες, οι οποίες θα αναβαθμιστούν και θα ενισχυθούν προπονητικά, σε υποδομές και ιατρική παρακολούθηση. Η ίδρυση νέων τμημάτων μπορούν να δώσουν επιπλέον ώθηση στην ανάπτυξη αυτή.

Οικονομική πολιτική βασισμένη στις πραγματικές συνθήκες. Περιορισμό των εξόδων, μείωση των αγωνιστικών μπάτζετ, αύξηση των εσόδων. Η συγκυρία θα επιτρέψει τις μεγάλες αλλαγές/τομές που πρέπει να γίνουν για να αλλάξει άρδην η φυσιογνωμία του Ερασιτεχνικού Αθλητισμού και να προχωρήσει μακριά από γιγαντισμούς που σωρεύουν μόνο χρέη. Εκμετάλλευση των Νέων Τεχνολογιών για μείωση του κόστους, υγιής ανάπτυξη στα πλαίσια που δίνει η δυναμική του Συλλόγου.

Ανοιγμα στην τοπική Κοινωνία. Ο Σύλλογος που γυμνάζει 3.500 παιδιά της πόλης και άλλους 1000 κατοίκους (Κολυμβητήρια, Γυναικείος αθλητισμός ενηλίκων), θα γίνει τμήμα της καθημερινότητας της. Είναι καιρός, αυτό που λέμε τόσα χρόνια, η ανάπτυξη της Πανιώνιας Οικονομίας, να γίνει πράξη. Σύνδεση με την τοπική αγορά, χορηγικά προγράμματα, εκμετάλλευση των δυνάμεων που μπορούν να ενισχύσουν τον Σύλλογο.

Ανάδειξη της Ιστορικής και Πολιτιστικής φυσιογνωμίας του Πανιωνίου. Ο Σύλλογος που συνέδεσε τον Πολιτισμό με τον Αθλητισμό, από την ίδρυσή του, θα ξαναγίνει παράδειγμα αθλητικής και κοινωνικής λάμψης. Εκδόσεις, Συναυλίες, εκδηλώσεις μνήμης, επανένωση με τις Μικρασιατικές ρίζες και τους εκπροσώπους της.

Ο Πανιώνιος χρειάζεται πάθος και όραμα. Χρειάζεται όλους μας

Οι θέσεις της Πανιώνιας Κινησης για την ΠΑΕ

Οι Θέσεις της «Πανιώνιας Κίνησης»:

Για την ΠΑΕ: Το πρώτο βήμα, ως διοίκηση του ερασιτέχνη που κατέχει το πλειοψηφικό πακέτο της ΠΑΕ θα είναι να γίνει οικονομικός έλεγχος από ορκωτούς λογιστές. Βέβαια θεωρούμε ότι θα αναλάβουμε μια χρεοκοπημένη ΠΑΕ, αλλά δεν φοβόμαστε να χρεωθούμε την (πιθανή...) αποτυχία. Το πρόβλημα είναι ότι αυτή τι στιγμή κανείς δεν γνωρίζει το οικονομικό άνοιγμα της ΠΑΕ. Όμως εμείς έχουμε οικονομικό πλάνο προκειμένου να γίνει βιώσιμη η ΠΑΕ.

Οικονομικό Πλάνο: Προχωράμε με το δεδομένο ότι η ΠΑΕ Πανιώνιος δεν θα εισπράξει τα έσοδα που υπολογίζει. Όμως εμείς θα προχωρήσουμε με το πλάνο που λειτουργούν όλες οι μεγάλες ευρωπαϊκές ομάδες. Με τον «χρυσό κανόνα» στον οικονομικό τομέα. Έτσι η ΠΑΕ Πανιώνιος θα προχωρήσει και τα έσοδα της θα προέρχονται: 1) Το 1/3 από τη διαχείριση του σήματος & χορηγίες 2) Το 1/3 από τα εισιτήρια, 3) Το 1/3 από τα τηλεοπτικά δικαιώματα.

Το νέο ΔΣ της ΠΑΕ: Έχουμε αποφασίσει στο νέο ΔΣ της ΠΑΕ να εκλεγεί μέσα από γενική συνέλευση του Ερασιτέχνη Πανιωνίου. Στο νέο ΔΣ της ΠΑΕ ο ερασιτέχνης Πανιώνιος θα μετέχει με 3 μέλη του Διοικητικού του Συμβουλίου. Επίσης στο ΔΣ θα μετέχουν τεχνικός διευθυντής και γενικός διευθυντής οι οποίοι θα είναι οι μόνοι έμμισθοι. Οι υπόλοιπες θέσεις του διοικητικού συμβουλίου της ΠΑΕ θα συμπληρωθούν από εθελοντές Πανιώνιους που θα εργαστούν για την ομάδα.

Αγωνιστικά θέματα της ομάδας: Έχουν γίνει επαφές και συζητήσεις με τον προπονητή της ομάδας Τάκη Λεμονή. Εκείνο που προέχει για μας είναι να συμφωνήσουμε με τον κόουτς σε ένα οργανόγραμμα για την ομάδα. Το οικονομικό θέμα θα λυθεί. Δεν πρόκειται να του βάλουμε τρικλοποδιές, ούτε όμως θέλουμε εμπόδια από αυτόν. Για μας είναι ξεκάθαρο ο Τάκης Λεμονής είναι ο προπονητής της ομάδας, είναι η πρώτη μας επιλογή.

Για υποψήφιους επενδυτές: Πρώτα απ' όλα δεν συζητάμε με το πιστόλι στο κρόταφο. Δεν πρόκειται να δώσουμε την ΠΑΕ για ένα κομμάτι ψωμί. Αν πραγματικά υπάρχουν επενδυτικές προτάσεις περιμένουμε να τις δούμε. Ολοκληρωμένες και όχι αποσπασματικά. Είμαστε υποχρεωμένοι να εξετάσουμε κάθε σοβαρή οικονομική πρόταση. Και θα το κάνουμε με σοβαρότητα. Όμως δεν πρόκειται να χάσουμε χρόνο σε δημοσιεύματα του Τύπου.

Για τον Γεράσιμο Βεντούρη: Ο Γεράσιμος Βεντούρης έχει μερίδιο στην περσινή προσπάθεια για παραμονή της ομάδας στη Σούπερ Λιγκ. Το ζήτημα πλέον είναι αν θέλει να προσφέρει στα κοινά του Πανιωνίου.

Για τον Ερασιτέχνη Πανιώνιο: Φυσικά ο ερασιτέχνης Πανιώνιος είναι το μεγάλο στοίχημα για μας, καθώς είναι η "βιτρίνα" του Ιστορικού μας σωματείου. Έχει περισσότερους από 4000 αθλητές, τι στιγμή που στο ποδόσφαιρο πολλές φορές κόβουμε μόλις 1000 εισιτήρια. Δεν θέλουμε σε καμία περίπτωση ενδεχόμενη οικονομική (και όχι μόνο) "κατρακύλα" της ΠΑΕ, να συμπαρασύρει τον ερασιτέχνη. Στα επόμενα δυο χρόνια έχουμε συγκεκριμένους στόχους για τον ερασιτέχνη. Α) Να γίνει τετραψήφιος ο αριθμός μελών του ΠΓΣΣ, Β) να διπλασιαστούν οι αθλητές του συλλόγου, Γ) Να δοθεί βιώσιμη λύση στο μεγάλο πρόβλημα των υποδομών και των εγκαταστάσεων του συλλόγου, Δ) Ανάπτυξη και σ' άλλους δήμους εκτός Νέας Σμύρνης.

ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΓΣ ΤΙ ? ΥΠΑΡΧΕΙ ΦΩΣ ΣΤΟ ΤΟΥΝΕΛ ΤΟΥ ΠΑΝΙΩΝΙΟΥ ?

Τα χθεσινά…

Στη χθεσινή ΓΣ του Ερασιτέχνη Πανιωνίου που εξελίχθη σε πρωτοφανή παρωδία-φιάσκο και μαύρη σελίδα στην ιστορία της ομάδας, κάτω από συνθήκες διχασμού, πλήρους προχειρότητας και ανετοιμότητας της Διοίκησης, προκατάληψης, αμοιβαίας καχυποψίας, προβοκατόρικων ενεργειών απόντων πρώην μεγαλοπαραγόντων δι'αντιπροσώπων τους και απειλής εκδήλωσης επεισοδίων (που στο τέλος δεν αποτράπηκαν και μας έκαναν ρεζίλι παντού) κατά όσων είχαν διαφορετική άποψη, ένα ετερόκλιτο μέτωπο που αποτελείτο από υποστηριχτές του προηγούμενου μεγαλομετόχου, από κάποιους πρώην "αγνούς φιλάθλους" και μετέπειτα τρόφιμους της ΠΑΕ, καθώς και από συγκεκριμένες πλευρές οργανωμένων (και μη) καλοπροαίρετων αλλά με φοβικά σύνδρομα οπαδών, αλλά και κάποιων οιωνεί ή επίδοξων παραγόντων της ομάδας (που συχνάζουν στο τρίγωνο MEMBER'S-Tυροπιτάς-Πλατεία), ψήφισε ΟΧΙ στη συνέχιση των διαπραγματεύσεων με τους λεγόμενους Κύπριους επενδυτές (η λέξη επενδυτές εντός ή εκτός εισαγωγικών), εν γνώσει τους ότι δεν υπάρχει αυτή τη στιγμή βιώσιμη εναλλακτική λύση, που να εγγυάται την παραμονή της ομάδας στην Super League. Δρομολόγησαν λοιπόν μια πορεία στο άγνωστο, μιά πορεία στο κενό, μιά πιθανή ρότα πάνω στα βράχια.

Οι ευθύνες…

Δεν ισχυρίζομαι βέβαια ότι η πρόταση των Κυπρίων (?) με είχε πείσει απόλυτα. Και σ'αυτό η ευθύνη του απερχόμενου πλέον Προέδρου του Ερασιτέχνη και της ΠΑΕ Γεράσιμου Βεντούρη είναι δυστυχώς μεγάλη, όπως και κατ'επέκταση ολόκληρου του απερχόμενου ΔΣ του Ερασιτέχνη, που είναι και ο μεγαλομέτοχος της ΠΑΕ. Σε τι συνίσταται η ευθύνη τους ?

1.Δεν έπρεπε να αφήσουν να περάσουν δύο μήνες και να σέρνεται η υπόθεση αυτή, χωρίς μάλιστα να έχουν ξεκαθαρίσει μερικά βασικά ζητήματα αρχής, προκειμένου να μην υπάρχουν σκιές και αμφιβολίες, τις οποίες να μπορούν να εκμεταλλευτούν και να ζυμώσουν τους φιλάθλους του Πανιωνίου, οι όποιοι ιδιοτελείς και κακοπροαίρετοι οιωνεί παραγοντίσκοι φιλοδοξούν (για ίδιο όφελος προφανώς) να ελέγχουν ή να μπούν στα πράγματα της ΠΑΕ. Επρεπε λοιπόν έστω και μέχρι χθές να έχουν ξεκαθαρίσει το θέμα της ταυτότητας των υποψήφιων επενδυτών και να έχουν ζητήσει από αυτούς για λόγους διαφάνειας και παροχής στοιχειωδών εγγυήσεων, να έχουν καταθέσει ήδη σε ειδικό λογαριασμό τα 600 χιλιάδες που επροκειτο να δώσουν στον Ερασιτέχνη ή έστω ένα συμβολικό μέρος αυτών (πχ 100 χιλιάδες ευρώ, όπως είχε ζητήσει ο Κώστας Τσολακάκης), ώστε να δείξουν ότι η γυναίκα του Κάίσαρα είναι ΟΚ (βεβαίως, εάν στη συνέχεια για οποιοδήποτε λόγο δεν προχωρούσε η συμφωνία, θα μπορούσαν να έπαιρναν τα λεφτά τους πίσω)..

Με προυπόθεση να έχει γίνει αυτό ΠΡΩΤΑ, θα έπρεπε ΜΕΤΑ να συγκληθεί η συνέχεια της διακοπέίσας ΓΣ, προκειμένου να μην πλανώνται δικαιολογημένες (ή μη) αμφιβολίες για την ταυτότητα, τις προθέσεις και τον ρόλο των υποψηφίων επενδυτών, δεδομένου ότι το κλίμα στην μικροκοινωνία του Πανιωνίου ήταν και είναι (όχι αδικαιολόγητα) το "φοβού τους Δαναούς και δώρα φέροντας".

2. Δεν έπρεπε να επιτρέψουν να διεξαχθεί ΓΣ υπ’αυτές τις ήδη δυναμιτισμένες συνθήκες. Επρεπε να τηρηθούν ΑΥΣΤΗΡΆ οι καταστατικές διαδικασίες, δηλαδή να συμμετάσχουν μόνο τα εγγεγραμμένα μέλη και να ψηφίσουν με ψηφοδέλτιο μόνο τα ταμειακώς εντάξει. Δεν θα έπρεπε να επιτραπεί η είσοδος σε κανέναν άλλο. Θα μπορούσε απλώς, για λόγους διαφάνειας και σεβασμού προς τον φίλαθλο κόσμο του Πανιωνίου, να είχε προηγηθεί σε προηγούμενη μέρα στον ίδιο χώρο μία ανοιχτή συγκέντρωση των οργανωμένων και μη φιλάθλων, για ενημέρωση, ερωταπαντήσεις και τοποθετήσεις που θα καταγράφονταν και θα εδίδονταν σαν υλικό, μαζί με την έγγραφη πρόταση των επενδυτών στα μέλη του Ερασιτέχνη που θα προσέρχονταν στην ΓΣ, προκειμένου να ψηφίσουν εν πλήρει συνειδήσει και εν γνώσει όλων των απόψεων της Πανιώνιας Κοινότητας..

Από εκεί και πέρα η ευθύνη όσων στοιχήθηκαν πίσω από το ΟΧΙ είναι μεγάλη. Κατ’αρχήν μια τέτοια διαδκασία ψήφισης, με άκριτη συμμετοχή μελών και μη μελών, αντιβαίνει όχι μόνο στο Καταστατικό του Συλλόγου και άρα είναι άκυρη, αλλά και σε κάθε καλώς εννοούμενη λογική και ευνομούμενη τάξη πραγμάτων. Γιατί ποιος δεν μας λέει πχ ότι δεν είχαν εισχωρήσει μέσα στο πλήθος που είχε μαζευτεί και ψήφιζε δια βοής ή «δια ανατάσεως της χειρός», και οπαδοί άλλων ομάδων που θα ήθελαν να μην γίνει επιλογή μιάς απόφασης που πιθανόν να είχε σαν αποτέλεσμα την ισχυροποίηση της ομάδας μας, αλλά αντίθετα να γίνει αυτό το μπάχαλο.

Ψηφίζοντας ΝΑΙ, όπως εύστοχα εξήγησε ο κ. Σταμούλης (που με απαίτηση της αρχικής – διακοπείσας - ΓΣ είχε πλαισιώσει την τριμελή Επιτροπή του Ερασιτέχνη εκ μέρους των φιλάθλων στις διαπραγματεύσεις) δεν σήμαινε αυτόματα ότι ψηφίζαμε ναι στην μεταβίβαση του πλειοψηφικού πακέτου των μετοχών. Απλά, θα δίναμε την ευκαιρία, μέσα σε απόλυτα σύντομη προθεσμία (πχ την προσεχή Δευτέρα), να καταθέσουν το ποσό των 600 χιλιάδων (που θα ήταν μια σοβαρότατη ένδειξη της όποιας φερεγγυότητάς τους και της σοβαρότητας των προθέσεών τους) προκειμένου να ξεκινήσει εκ μέρους τους ο διαχειριστικός έλεγχος της ΠΑΕ. Παράλληλα θα σταλόταν απαντητική επιστολή του Πανιωνίου, στην οποία θα ξεκαθορίζονταν από την πλευρά του οι όροι και οι προυποθέσεις για την κατ’αρχήν αποδοχή της πρότασης και την συνέχιση της διαδικασίας της μεταβίβασης – δωρεά στον Ερασιτέχνη τα 600 χιλιάδες, κατάθεση σε κοινό λογαριασμό ειδικού σκοπού των 3 εκατομμυρίων που στη συνέχεια θα μετοχοποιούνταν για την απόκτηση του πλειοψηφικού πακέτου των μετοχών μέσω αύξησης του μετοχικού κεφαλαίου της ΠΑΕ, κάλυψη εκ μέρους τους του ανοίγματος μέχρι 1 εκατ. Ευρώ, νομική κατοχύρωση εγγυήσεων ότι η ΠΑΕ Πανιώνιος δεν θα συγχωνευτεί με άλλη, δεν θα αλλάξει όνομα, έμβλημα, έδρα κλπ, καθώς και εγγυήσεις για την οικονομική διαχείριση της νέας χρήσης κλπ

Αρα λοιπόν με αυτές τις δικλείδες ασφαλείας και με αυτόν τον «ορρό της αλήθειας», θα ξέραμε την προσεχή εβδομάδα αν η υπόθεση αυτή είχε αντίκρυσμα (οπότε αυτό θα ήταν σωτήριο για την σημερινή κατάσταση του Πανιωνίου) ή αν θα ήταν «μούφα», οπότε αυτομάτως θα έπαυε κάθε περαιτέρω συζήτηση («τι είχαμε, τι χάσαμε») και ΤΟΤΕ θα αναζητούσαμε το PLAN B με συμμετοχή-συστράτευση ΟΛΩΝ των Πανιωνίων, έχοντας όμως την συνείδησή μας ήσυχη ότι εξαντλήσαμε κάθε πιθανότητα αυτή η υπόθεση να είχε θετική κατάληξη για την ομάδα. Τώρα, δεν θα το μάθουμε ποτέ. Και το κυριότερο, θα βγαίναμε από αυτήν την ιστορία ΕΝΩΜΕΝΟΙ και ΚΑΒΑΛΛΑΡΗΔΕΣ (ηθικά, ψυχικά και ουσιαστικά) και όχι ξενερωμένοι, διασπασμένοι και αντιμαχόμενοι μεταξύ μας σε ποικιλόχρωμες «παρατάξεις», ευκαιριακές και ξύλινες συμμαχίες (που την επόμενη μέρα θα διαλυθούν) και προπαντός βυθίζοντας την ομάδα στην αβεβαιότητα της ακυβερνησίας σε κρίσιμη για την προετοιμασία της νέας σαιζόν περίοδο, που μπορεί και να αποβεί μοιραία για τον Σύλλογο.

Νοοτροπίες και κίνδυνοι…

Εκείνο όμως που προσωπικά με προβλημάτισε και με πείραξε πάνω απ’όλα είναι ότι πολλά παιδιά και αγνοί νεαροί κυρίως φίλαθλοι του Πανιωνίου που ξέρω πως αγαπούν παθολογικά, με τον τρόπο τους ίσως, την ομάδα (είτε ανήκουν στους Πάνθηρες, είτε στους Ιωνες, είτε είναι ανέντακτοι), έβγαιναν και έλεγαν ότι δεν τους νοιάζει αν η ομάδα πέσει στη Β΄Εθνική και ακόμα παρακάτω, αρκεί να είναι αυτοί στο τιμόνι της ή έστω αρκεί να είναι αυτοί οι ίδιοι που με τις αποφάσεις τους και τα όποια λάθη τους θα προκαλέσουν την πτώση της και όχι κάποιοι άλλοι (ξενόφερτοι ?).

Δυστυχώς αυτό δείχνει αυτοκαταστροφική αγάπη για την ομάδα, που αναγορεύει σε κυρίαρχο στοιχείο έναν κακώς εννοούμενο εγωισμό και όχι αυτό καθεαυτό το συμφέρον της ομάδας. Στην Κρήτη λένε μια παροιμία σχετικά: «εθύμωσε ο αγάς κι έκοψε τον πούτσο του». Ολο αυτό, μου θυμίζει κάπως και τον εγωισμό που έβγαζε η ORIGINAL στην ΑΕΚ μετά την επιστροφή του Dusan Bajevic, όταν κατά απαράδεκτο τρόπο πρότασσαν τον συνδεσμιακό τους εγωισμό πάνω από το συμφέρον της ομάδας τους, όπως εύστοχα τους είχε κριτικάρει τότε ο Ντέμης Νικολαίδης, που κάθε άλλο παρά οπαδός του Bajevic ήταν.

Τυχόν πτώση του Πανιωνίου στην Β΄Εθνική, ειδικά με τις παρούσες συνθήκες που επικρατούν τόσο στον Πανιωνιο, όσο και στο ελληνικό ποδόσφαιρο και στην ελληνική πραγματικότητα γενικότερα, θα είναι καταστροφική για την ομάδα και αυτό πρέπει να το συνειδητοποιήσουν άπαντες.Η απόσταση από το να καταλήξουμε σαν τον Εθνικό ή τον Απόλλωνα, ομάδες με επίσης μεγάλη ιστορία που κάποτε πρωταγωνιστούσαν, δεν είναι μεγάλη, σε μια τέτοια περίπτωση. Σε αυτήν την συγκυρία θα πρέπει να φτάσουμε να αποδεχτούμε ακόμα και το ρητό «ο σκοπός αγιάζει τα μέσα», αρκεί να μην ξεπερνιώνται και κάποια όρια βέβαια. Αναφέρομαι και στην κριτική που δέχτηκε ο απερχόμενος Πρόεδρος, ότι μας κατέστησε «άρμα του Μαρινάκη», επειδή αξιοποιώντας τις γνωριμίες του έφερε τους Μήτρογλου και Γκαλίτσιο στην ομάδα, μολονότι αυτό συνέβαλε κατά πολύ στην (σωτήρια οικονομικά και από πλευράς φήμης και γοήτρου) σωτηρία της ομάδας.. Νομίζω ότι η κατηγορία αυτή τον αδικεί κατάφωρα και είναι (ας μου επιτραπεί η παρομοίωση) σαν να κατηγορεί κανείς τον Ελευθέριο Βενιζέλο ως αγγλόδουλο, επειδή το 1917 έφερε την Ελλάδα στην συμμαχία της Ανταντ για να προσποριστεί εθνικά οφέλη (ανάκτηση ελληνικών τουρκοκρατούμενων περιοχών κλπ) και η ιστορία τον δικαίωσε, άλλο αν μετά οι αντίπαλοί του με τις αντίθετες επιλογές που έκαναν στη συνέχεια, προκάλεσαν την εθνική καταστροφή του 1922, που ξερρίζωσε τον ελληνισμό της Μικράς Ασίας και τον αγαπημένο μας Πανιώνιο από την Σμύρνη και τα λεγόμενα «άγια χώματα». Ας ελπίσουμε, (μη) τηρουμένων των αναλογιών, να μην (ξανα)ζήσει ο Πανιώνιος ένα καινούργιο δικό του εσωτερικό 1922, ως συνέπεια των πρόσφατων εξελίξεων.

Η θέση του Πανιωνίου είναι όχι μόνο στα σαλόνια της Α΄Εθνικής ή Super League, ή όπως αλλιώς την πούνε, αλλά και να διεκδικεί πάντα διακρίσεις, χωρίς ποτέ να γίνει μέρος της καρδιάς του σάπιου κατεστημένου που κυβερνά το ελληνικό ποδόσφαιρο. Αυτή ήταν πάντα η ιστορία του και αυτή ήταν η ιδιαιτερότητα της κουλτούρας του και όχι βέβαια η έλλειψη φιλοδοξιών, το «είτε κερδίζουν, είτε χάνουν, γι αυτούς είναι ένα και το αυτό» που είχε πεί για μας δικαιολογημένα ο Recoba φεύγοντας, και η προοπτική της Β΄ή Γ΄ή Δ΄Εθνικής, «αρκεί το καράβι να το αυτοδιαχειριζόμαστε εμείς». Μακριά από μας, αυτή η νοοτροπία της μικρής ομάδας, της ομάδας γειτονιάς, που την ελέγχουν (ή την νέμονται) κάποια «καφενεία», που θέλουν να παίζουν τα δικά τους περίεργα παιγνίδια πάνω στην πλάτη της ομάδας.. Ο ρόλος των φιλάθλων είναι να στηρίζουν κριτικά την όποια διοίκηση, η οποία πρέπει να έχει την οικονομική και διοικητική επάρκεια να «τρέξει την ομάδα» και να παρεμβαίνουν εποικοδομητικά ή και δυναμικά αν χρειαστεί, όταν διαπιστώνουν ότι η ομάδα από τις όποιες επιλογές της διοίκησης κινδυνεύει να εξωκείλει.

Η επιλογή του Πανιωνίου και η Πανιώνια μοναδικότητα ή ιδιαιτερότητα…

Επέλεξα να γίνω Πανιώνιος πριν πολλά χρόνια, γιατί ήταν μια ομαδάρα με ποιότητα και μεγάλη ιστορία και με παικταράδες τύπου Δέδε, Χάιτα, Μωραιτέλη, Μαύρου κλπ που απλώς οι ψευτομεγάλοι του ΠΟΚ δεν τον άφηναν να φτάσει στη βρύση και να πιεί νερό. Είναι γνωστό σε ολους το πώς χάθηκε το πρωτάθλημα του 1970-71 από την ΑΕΚ, που εάν το είχαμε κατακτήσει τότε, ίσως η σύγχρονη ποδοσφαιρική ιστορία της χώρας μας και της ομάδας μας να ήταν πολύ διαφορετική και καλύτερη για μας.. Η δική μου διαφορετικότητα που με οδήγησε στο να γίνω Πανιώνιος, αν και δεν ήμουν Νεοσμυρνιώτης, ούτε Μικρασιάτης εκ καταγωγής, ήταν ακριβώς αυτή. Όχι ότι επέλεξα μια ομάδα χωρίς φιλοδοξίες για διακρίσεις, γιατί αυτό δεν θα ήταν φυσιολογικό και μάλλον σε μια τέτοια περίπτωση θα χρειαζόμουν ψυχίατρο..

Στην παρούσα συγκυρία και μολονότι νοιώθω πολύ απογοητευμένος από όλους και όλα στον Πανιώνιο, γιατί καταφέραμε όλοι μας να φανούμε κατώτεροι των περιστάσεων χτες και όλο το προηγούμενο διάστημα (διοίκηση ΠΑΕ και Ερασιτέχνη, υποστηριχτές του ΝΑΙ και του ΟΧΙ, αλλά και όσοι (φίλαθλοι, Πανιώνιες συλλογικότητες, παράγοντες και μέλη) ήσαν απαραδέκτως απόντες στη χτεσινή διαδικασία ή στο τέλος αυτής κατά την διάρκεια της ψηφοφορίας), δηλώνω ότι θα συνεχίσω να είμαι παρών σε ότι με αφορά, αν και η αρχική μου σκέψη ήταν η αποστασιοποίηση. Κακά τα ψέματα, το αίμα νερό δεν γίνεται και όπου κι αν θάναι ο Πανιώνιος, θάμαι κι εγώ εκεί. Ελπίζω να μην μετανοιώσουμε για την βιαστική και επιπόλαια επιλογή που έγινε χτες και να ξαναβρούμε την (χαμένη ?) ενότητά μας, γιατί είμαστε πολλοί λίγοι, κανείς δεν περισσεύει, και αν είμαστε χωριστά και σε αντιμαχόμενες μερίδες, δεν πάμε πουθενά.

Και τώρα τι ?

Πρέπει να γίνει έκκληση-προσκλητήριο σε όλους τους Πανιωνιους να βρεθούν στο πλευρό της ομάδας στην κρίσιμη αυτή περίοδο και όσοι έχουν κάποια οικονομική επιφάνεια (είτε λέγονται Τσακίρης, είτε Λιανός, είτε όπως αλλοιώς) να βοηθήσουν οικονομικά και όχι μόνο να ασκούν κριτική ή να διαμορφώνουν εξελίξεις δι αντιπροσώπων και εκ του μακρόθεν. Ειδικά, οι δύο ονομαστικά προαναφερθέντες, έχουν δείξει στο παρελθόν έμπρακτα την μεγάλη αγάπη τους για τον Πανιώνιο και είναι κρίσιμη η επίσης έμπρακτη (οικονομικά και όχι μόνο ηθικά) στήριξή τους στη δύσκολη συνέχεια της ομάδας. Πρέπει να διασφαλίσουμε ότι οι όποιες επιλογές μας θα συμβάλουν στο να «μεγαλώσει η κυανέρυθρη λίμνη» (αν και τώρα, υπό τις παρούσες συνθήκες, όπως αυτές διαμορφώθηκαν χλωμό το βρίσκω) και όχι να συρρικνωθεί περαιτέρω. Οι όποιες επιλογές γίνουν θα πρέπει να διέπονται από ρεαλισμό και από την λογική του “value for money” και να μην καταστήσουν την ομάδα ούτε μη οικονομικά βιώσιμη, ούτε όμως μη ανταγωνιστική και πρώτη υποψήφια για υποβιβασμό. Και ας μου επιτραπεί να πω ότι η φυγή παικτών όπως ο Εστογιαννώφ, ο Μάχο, ο Τσότσαλιτς και ο Σιόβας σ’αυτήν την συγκυρία θα ήταν τεράστιο λάθος για την ομάδα. Μιλάω για τους συγκεκριμένους και όχι για άλλους, γιατί τους θεωρώ ως κρίσιμη μάζα για την βάση αγωνιστικής αναδιάταξης της ομάδας. Οι όποιες πωλήσεις παικτών ή αποχωρήσεις ας αφορούν άλλες περιπτώσεις εκτός αυτών και ο νοών νοείτω. Και (παρα)καλείται ο πρώην μεγαλομέτοχος, ως συμβολή στην οικονομική επιβίωση της ομάδας να αναμορφώσει σε χαμηλότερα επίπεδα το υψηλό τίμημα χρήσης των εγκαταστάσεων στο ΑΠΗΛΙΟ. Υπάρχουν αρκετοί τομείς που μπορούν να γίνουν οικονομίες στην ομάδα, χωρίς να υπονομευτεί η ανταγωνιστικότητά της και το αξιόμαχο του ρόστερ της..

Πίστευα και πιστεύω, πως εάν είχαμε την απαιτούμενη κρίσιμη μάζα φιλάθλων, όπως έχει πχ ο ΠΑΟΚ, ο Αρης, ακόμα και ο Ηρακλής, θα ταίριαζε στην φιλοσοφία και την κουλτούρα της ομάδας μας να γίνει εταιρεία λαικής βάσης. Δυστυχώς όμως ΔΕΝ την εχουμε. Γιατί τα 40 προηγούμενα χρόνια και μετά το (μακροπρόθεσμα καταστροφικό) 0-6 από την Ferencvaros και την βαρειά τότε τιμωρία της ομάδας μας, ξεκίνησε μια διαδικασία βαθμιαίας απαξίωσης και παρακμής στην οποία συνέβαλαν τόσο εξωγενείς παράγοντες από το ποδοσφαιρικό κατεστημένο (λέγε με ΠΟΚ) πχ αρπαγές παικτών, υποβιβασμός 1992 κλπ, όσο και από τραγικά λάθη ή εγκλήματα των παραγόντων του Πανιωνίου που στην μεγάλη τους πλειοψηφία απεδείχθησαν κατώτεροι των περιστάσεων. Ετσι η κυανέρυθρη λίμνη μίκρυνε αντί να μεγαλώσει και διαμορφώθηκε μια νοσηρή νοοτροπία στην ομάδα που δεν της επέτρεψε να κεφαλαιοποιήσει τις όποιες σποραδικές επιτυχίες κατάφερε (πχ έξοδοι και καλές πορείες στην Ευρώπη, κατάκτηση των 2 Κυπέλλων κλπ), ενώ πάντα οι καλοί παίκτες της ομάδας, την έβλεπαν με το καλημέρα σαν σκαλοπάτι για να φύγουν και να πάνε κάπου αλλού.

Γι αυτό στο όποιο νέο ξεκίνημα γίνει από την επόμενη Τετάρτη πρέπει να στοχευθούν τα παρακάτω:

-Πρωτα απ’όλα η ενότητα, πάνω όμως σε ένα ξεκάθαρο σχέδιο ανάπτυξης και περαιτέρω πορείας της ομάδας

-αναμόρφωση και μεγάλη προσοχή στην ανάπτυξη των ποδοσφαιρικών υποδομών, της Ακαδημίας και του scouting, για ανεύρεση ή παραγωγή ταλέντων που θα στελεχώσουν την ομάδα

-προσεκτική διαχείριση της ομάδας για επίτευξη ισορροπίας μεταξύ της οικονομικής και της αγωνιστικής βιωσιμότητας της ομάδας (προυπολογισμός, ρόστερ, προπονητικό team) και όχι επιλογές καταστροφικές για έναν από τους δύο αυτούς κρίσιμους παράγοντες

-αποθάρρυνση διαφόρων ιδιοτελών «υπερ-Πανιώνιων» (ή άλλων «παραγόντων / στελεχών / τεχνοκρατών» κλπ που πιθανόν να δούν σαν ευκαιρία την παρούσα συγκυρία για να μπούν (ή να παραμείνουν ή να επανέλθουν) στην ΠΑΕ, προκειμένου να προσποριστούν ίδιον όφελος (προσοχή μιλάμε μόνο για ιδιοτελείς «Πανιώνιους» και μη, και όχι για εμφανείς ή αφανείς εργάτες της ιδέας του Πανιωνίου, που έχουν προσφέρει, άσχέτως αν βαρύνονται και με λάθη – όποιος λοιπόν αναγνωρίσει τον εαυτό του στους ιδιοτελείς και νομίσει ότι «φωτογραφίζεται», απλά θα έχει τη μύγα και θα μυγιάζεται)…

-διατήρηση ανοιχτής της πόρτας σε όποια αξιόλογη και πειστική πρόταση επενδυτών ή ανθρώπων με οικονομική επιφάνεια έρθει στο μέλλον για την ανάληψη της πλειοψηφίας των μετοχών, ή για ένα μικτό πολυμετοχικό σχήμα, υπό την προυπόθεση της διαφάνειας και των πειστικών εγγυήσεων για την προοπτική του Πανιωνίου

Η λαική διοικητική βάση που έχει προταθεί από ορισμένες πλευρές ως προοπτική για την ομάδα μας, μπορεί υπό όρους να είναι μια νέα φωτεινή μέρα για τον 121χρονο ιστορικό Πανιώνιο (εφόσον πληρωθούν οι ανωτέρω προυποθέσεις), ή σε αντίθετη περίπτωση η αρχή του τέλους μιάς όμορφης ρομαντικής ιστορίας, που ξεκίνησε πριν 121 χρόνια από κάποιους φωτισμένους προγόνους μας στην Σμύρνη.

GEORGE PANTHER

Το βλέμμα και λίγο στο μέλλον

ΤΟΥ ΜΙΧΑΛΗ Κ. ΛΑΔΟΠΟΥΛΟΥ

Είναι η πρώτη φορά από το ξεκίνημα της χρονιάς, που τα αισιόδοξα σενάρια για το μέλλον φαίνεται να είναι περισσότερα από τα απαισιόδοξα. Με εξαίρεση το παιχνίδι με τον Εργοτέλη, η ομάδα έχει αρχίσει να «χτίζει» ένα σερί θετικών αποτελεσμάτων και, προσωπικά, δεν θυμάμαι αν έχει ξαναβρεθεί ποτέ φέτος τρεις βαθμούς πάνω από την επικίνδυνη ζώνη.

Όλα αυτά, βέβαια, σε καμία περίπτωση δεν σημαίνουν ότι τελείωσε κάτι. Η θηλιά εξακολουθεί να παραμένει γύρω από το λαιμό και το ότι κάπως… χαλάρωσε δεν σημαίνει το παραμικρό. Το μόνο που ίσως σημαίνει είναι ότι, σιγά – σιγά θα πρέπει να ξεκινήσουν να γίνονται κάποια πράγματα για την επόμενη μέρα. Ίσως όχι από… αύριο, αλλά πολύ σύντομα πρέπει να τεθεί επί τάπητος ο προγραμματισμός για τη νέα χρονιά

Βλέπετε, τα τελευταία χρόνια, ο Πανιώνιος αποτελεί την… επιτομή του «όσα πάνε κι όσα έρθουν», της έλλειψης κοινού νου και των κινήσεων πανικού. Για να μη βρεθούμε, λοιπόν, και πάλι αντιμέτωποι με το «στερνή μου γνώση, να σ’ είχα πρώτα», ας αρχίσουν να γίνονται κάποιες (έστω) σκέψεις για το πώς θα αποφευχθεί η επανάληψη τέτοιων ψυχοφθόρων καταστάσεων.

Ο Μήτρογλου, για παράδειγμα, το καλοκαίρι θα επιστρέψει στον Ολυμπιακό και η ομάδα θα μείνει και πάλι γυμνή στην επίθεση. Ίσως, μάλιστα, ακόμη περισσότερο γυμνή, από τη στιγμή που η λογική λέει ότι ούτε ο Μπάλαμπαν θα παραμείνει. Τι πιο φυσιολογικό, λοιπόν, από τα γίνει μια πρώτη έρευνα αγοράς για το πώς θα καλυφθούν αυτά τα κενά.

Και, φυσικά, το επιχείρημα ότι η ομάδα δεν έχει σωθεί ακόμη, δεν μπορεί να σταθεί, αφού έτσι όπως είναι διαμορφωμένη η κατάσταση, δεν αποκλείεται να «παίζονται» τα πάντα ως την τελευταία αγωνιστική. Αν, όμως, περιμένουμε να ξεκινήσουν τότε τα πλάνα και τον προγραμματισμό, ένα μεγάλο μέρος του τρένου θα έχει περάσει και θα τρέχουμε να κυνηγάμε πάλι το τελευταίο… βαγόνι, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για την αποτελεσματικότητα των κινήσεων.

Ακόμη κάτι που πρέπει να γίνει (ή, τουλάχιστον, να γίνει με μεγαλύτερη… ένταση) είναι το κυνήγι του ανθρώπου που έφερε τον Πανιώνιο σε αυτή τη θέση. Όπως τόσο καιρό, ο Πανιώνιος πληρώνει τα εγκλήματα του Κιντή, έτσι κάποια στιγμή και αυτός πρέπει να πληρώσει για τα δεινά που έφερε στην ομάδα. Κι αν δεν πληρώσει στο τέλος, πρέπει να αισθανθεί την απειλή και να χάσει τον ύπνο του για αρκετό καιρό, νοιώθοντας ότι κάποιοι ψάχνουν τα εγκλήματά του, με στόχο να τον καθίσουν στο σκαμνί γι αυτά.

ΥΓ. Μήπως κάποια στιγμή θα πρέπει να παρθεί και κάποια απόφαση για το μέλλον του Εστογιανόφ που, αν δεν απατώμαι, έχει δοθεί δανεικός στην Πενιαρόλ; Θα γυρίσει, θα μείνει εκεί, υπάρχει κάποια οψιόν αγοράς; Κάτι.

Για σχόλια, παρατηρήσεις, για οτιδήποτε τέλος πάντων: mikepgss@gmail.com

Τόπο στα νιάτα

Πριν από λίγες ημέρες ένας φίλος μου είπε: «είδες το αποτέλεσμα της ομάδας κάτω των 20; Ρίξαμε 4 γκολ στην Α.Ε.Κ και είμαστε δεύτεροι στο πρωτάθλημα, με μικρή απόσταση από τον πρωτοπόρο Άρη». Τότε συνειδητοποίησα ότι λόγω των προβλημάτων που αντιμετωπίζει η ομάδα των ανδρών, είχα επικεντρώσει σε αυτή όλη την προσοχή μου, ξεχνώντας άλλα πολύ σημαντικά τμήματα του συλλόγου. Μήπως όμως και ο σύλλογος δεν έχει κάνει το ίδιο;

Αν υπάρχει κάτι που έκανε γνωστό τον Πανιώνιο και τον καθιέρωσε στην συνείδηση του φίλαθλου κοινού ήταν τα περίφημα τμήματα υποδομής του, από τα οποία ξεπήδησαν τα μεγαλύτερα ονόματα του Ελληνικού αθλητισμού. Η συμβολή τους δε στο Ελληνικό ποδόσφαιρο ξεπερνά οτιδήποτε έχουν να παρουσιάσουν οι υπόλοιπες ομάδες μαζί.

Με την πώληση του Μανιάτη στον Ολυμπιακό, η ομάδα έχασε και τον τελευταίο Έλληνα παίκτη της γενιάς του που αναδείχθηκε έστω από τα τελευταία στάδια των τμημάτων υποδομής. Παίκτες που βοήθησαν αγωνιστικά, κυρίως όμως απέφεραν στον σύλλογο σημαντικότατα οικονομικά έσοδα. Κι όμως παίκτες όπως ο Σπυρόπουλος, ο Μάκος και ο Μανιάτης δεν φόρεσαν την κυανέρυθρη φανέλα από τα παιδικά τους χρόνια, αλλά ήρθαν στην ομάδα σε μεγαλύτερη ηλικία. Πως είναι δυνατόν να συμβαίνει αυτό από τη στιγμή που στον σύλλογο αθλούνται εκατοντάδες παιδιά κάθε ηλικίας, τα οποία απαρτίζουν μάλιστα ισχυρότατες ομάδες και διαπρέπουν στα πρωταθλήματα που συμμετέχουν; Πως είναι δυνατόν να μην έχει προωθηθεί τα τελευταία χρόνια στην πρώτη ομάδα έστω και ένας παίκτης που να ξεκίνησε μικρός από τις ακαδημίες; Πως είναι δυνατόν να μην έχουμε σωστή υλικοτεχνική υποδομή (τουλάχιστον σε επίπεδο ερασιτέχνη) όταν οι συνδρομές εισπράττονται στο ακέραιο;

Μια βόλτα στους χώρους προπόνησής τους θα σας πείσει. Στις εγκαταστάσεις του ερασιτέχνη υπάρχουν μόλις δύο γηπεδάκια πολύ μικρών διαστάσεων που ουσιαστικά δεν μπορούν να φιλοξενήσουν αγώνα 10 παιδιών και καθιστούν ν διεξαγωγή αγώνα αδύνατη. Δεν υπάρχουν αποδυτήρια ή τουαλέτες, δεν χορηγείται αθλητικό υλικό, μολονότι πληρώνουμε τέλος εγγραφής, ούτε υπάρχει επίβλεψη από τους προϊστάμενους του τμήματος.

Θυμάμαι, όταν ως παιδί έκανα κολύμβηση στον Πανιώνιο, έβλεπα τον έφορο να παρακολουθεί συχνά και πάρα πολύ συχνά περνούσε ο ίδιος ο Παντελής ο Σερέφογλου. Σήμερα δεν βλέπουμε ούτε καν τους προπονητές των μεγαλύτερων ηλικιακών ομάδων, στις οποίες θα ενταχθούν τα παιδιά μας τον επόμενο ή τον μεθεπόμενο χρόνο.

Τα παιδιά δεν γυμνάζονται βάσει συγκεκριμένου συστήματος, δεν έχουν καθοριστεί συγκεκριμένες απαιτήσεις και πρόγραμμα, αλλά όλα επαφίενται στην καλή διάθεση των απλήρωτων προπονητών. Λόγω ελλείψεως εγκαταστάσεων, πολλές από τις παιδικές ομάδες του Πανιωνίου αναγκάζονται να παίζουν όλα τους τα παιχνίδια εκτός έδρας. Όταν λοιπόν εμείς δεν έχουμε έστω ένα σωστό γήπεδο, ομάδες όπως ο Μίλωνας, οι Ίωνες Παλαιού Φαλήρου, η Κοψαχείλα και οι Τράχωνες διαθέτουν τα πάντα. Πολλοί από αυτούς χορηγούν μέχρι και αθλητικά παπούτσια, ενώ προσφέρουν ακόμη και πούλμαν για τις μετακινήσεις των νεαρών παικτών!!!

Γιατί όμως δεν προωθούνται ταλέντα στην πρώτη ομάδα; Θεωρώ ότι ο Πανιώνιος έχασε τον δρόμο του. Κοινή θέληση των φιλάθλων του είναι να παρακολουθούν και να ενισχύουν παιδιά που προέρχονται από τις ακαδημίες. Για πολλά χρόνια όμως αυτή δεν ήταν η πρώτη επιλογή. Το κακό που άρχισε με τις καραβιές των μεταγραφών των διοικήσεων Μπέου, συνεχίστηκε με τις υπερβατικές επιλογές της διοίκησης Τσακίρη που όφειλε να υποστηρίξει περισσότερο το δικό της δημιούργημα του προπονητικού και ολοκληρώθηκε με τους πειρατές της γαλέρας του Κιντή. Αποτέλεσμα; Δώσαμε δουλειά στον κάθε απίθανο, η ομάδα πηγαίνει από το κακό στο χειρότερο γιατί απλούστατα δεν υπάρχουν παίκτες που να έχουν συναίσθηση του βάρους της φανέλας και το κυριότερο απογοητεύσαμε και τον τελευταίο φίλαθλο μας που θέλει να παρακολουθεί τα δικά μας παιδιά. Όσο θα συνεχίζονται έτσι τα πράγματα η μοίρα της τόσο επιτυχημένης ομάδας Κ20, αλλά και των υπόλοιπων κάτω απ’ αυτή είναι προδιαγεγραμμένη. Τα παιδιά αυτά θα χαθούν και όλοι εμείς θα θεωρούμε κατόρθωμα την ύπαρξη τεσσάρων Ελλήνων βασικών στην πρώτη ομάδα κει ενδεχομένως ενός από τις υποδομές μας.

Πρέπει να γίνει συνείδηση όλων ότι τη στιγμή που ο Πανιώνιος θα χάσει τις ακαδημίες του, θα χαθεί και ο ίδιος. Όσο εμείς απαξιώνουμε και αδιαφορούμε για τα τμήματα υποδομής, οι ομάδες του ΠΟΚ έχουν δημιουργήσει ακαδημίες σε κάθε γωνιά της Ελλάδος, ακολουθούμενες και από μεγάλες ομάδες του εξωτερικού. Όσο δεν δίνουμε την ελπίδα στον μέσο πατέρα ότι το παιδί του μπορεί να παλέψει αλλά έχει ελπίδες να παίξει κάποτε στην πρώτη ομάδα (όπως συνέβαινε παλαιότερα) κινδυνεύουμε να χάσουμε την πρόσβασή μας στα νεαρά ταλέντα.

Κλείνοντας θα ήθελα να προτείνω κάτι. Αν είναι δυνατόν η ομάδα Κ20 να δίνει τα παιχνίδια της ή έστω κάποια από αυτά στη Ν. Σμύρνη πριν από παιχνίδια της ανδρικής ομάδας. Και η ομάδα θα βοηθηθεί γιατί θα έχει την υποστήριξη όλων μας και εμείς θα έχουμε την δυνατότητα να παρακολουθούμε τα μελλοντικά μας αστέρια «απαιτώντας» την αναβάθμισή τους στην πρώτη ομάδα.

brfunatic

Μερικές σκέψεις …

… για τις επόμενες κρίσιμες κινήσεις της διοίκησης του Πανιωνίου, που θα κρίνουν κατά πολύ και την παραμονή του στην κατηγορία. Η πρώτη πανθομολογούμενη κίνηση είναι η ενίσχυση και γενικότερη ανασυγκρότηση του ρόστερ. Σε ότι αφορά την ενίσχυση υπάρχει μεγάλη καθυστέρηση, χωρίς να παραγνωρίζουμε τις δυσκολίες που συνάντησε η σημερινή διοίκηση σε όλα τα επίπεδα. Μέχρι αυτή τη στιγμή υπάρχει η σημαντική ενίσχυση με το Μήτρογλου, αλλά πέραν αυτού τίποτε άλλο. Βέβαια ονόματα ακούγονται αρκετά όμως τίποτε το οριστικό δεν υπάρχει. Από τα ονόματα που ακουστήκανε ο Σβέρκος φαίνεται να καταλήγει, δεν έχει οριστικοποιηθεί ακόμα, στον ανταγωνιστή Πανσεραϊκό, που κάνει αντίστοιχη κίνηση με τον Πανιώνιο στη θέση του φορ. Πάντως η απόλυτη κίνηση είναι να έρθει ο ελεύθερος πλέον Τζιμπούρ! Έστω για ένα 6μηνο και μετά ας φύγει ως ελεύθερος. Στον Πανιώνιο ο Λίνεν του είχε βρει το κουμπί για αυτό η απόδοσή του ήταν τρομερή! Πάντως στην επίθεση θα μπορούσε να υπάρξει μια ακόμη προσθήκη. Άλλωστε ο Ριέρα μπορεί ν’ αγωνιστεί και στο κέντρο, για να μην πούμε ότι είναι περισσότερο ένας επιθετικογενής μέσος. Φαντάζεστε τι θα γινόταν με επιθετική τριπλέτα τους Μπάλαμπαν, Μήτρογλου και Τζιμπούρ; Η τουλάχιστον τους 2 από τους 3 όταν χρειαζόταν; Και μη μου πείτε ότι δεν μπορούν ν’ αγωνιστούν μαζί οι Μήτρογλου, Τζιμπούρ. Διότι τότε πώς μπορούσαν ν’ αγωνιστούν μαζί οι Τζιμπούρ – Χούτος, ένα από τα καλύτερα και πιο δύστροπα επιθετικά δίδυμα της Ελλάδας; Ακούγεται επίσης η επιστροφή του αμυντικού χαφ Νικολάου στον Πανιώνιο αλλά δεν γνωρίζω κατά πόσο είναι εφικτή, τη στιγμή που συνδέεται με συμβόλαιο με τη σημερινή του ομάδα. Για την ίδια θέση ακούγεται και το όνομα του Μπαλάφα. Αν τελικά καταστεί εφικτό να έρθει ο ένας από τους δυο, απελευθερώνεται ο Τσότσαλιτς, που μπορεί να επιστρέψει στη φυσική του θέση στο κέντρο της άμυνας και επομένως υπ’ αυτή την έννοια θα μπορούσαμε να πούμε ότι η απόκτηση ενός κεντρικού αμυντικού δεν είναι επιτακτική. Όμως χρειάζεται η απόκτηση ενός ποιοτικού μέσου, που θα τροφοδοτεί σωστά τους επιθετικούς, ο οποίος σήμερα δυστυχώς δεν υπάρχει! Χάθηκε η περίπτωση του Ντάριο διότι η Μπειτάρ δεν τον αφήνει ελεύθερο, πρέπει όμως να βρεθεί οπωσδήποτε μια άλλη λύση. Ο Λεονάρντο της Αεκ είναι μια τέτοια και επειδή η Αεκ έχει τεράστιο οικονομικό πρόβλημα μπορεί να τον παραχωρήσει ως ελεύθερο, άλλωστε ο Χιμένεθ δεν τον υπολογίζει πολύ, πληρώνοντας ο Πανιώνιος με τα χρήματα που χρωστάει η Αεκ για τον Μάκο. Επίσης επιτακτική ανάγκη είναι η απόκτηση αριστερού μπακ, θέση την οποία δε μπορεί να υπηρετήσει με αξιώσεις κανένας σημερινός ποδοσφαιριστής του Πανιωνίου! Ευτυχώς που υπάρχει και ο μπαλαντερ Κοντοές, ο οποίος προσπαθεί όσο μπορεί και σ’ αυτή τη θέση.

Ακόμη επιβάλλεται ένα οικονομικό συμμάζεμα και μια σφιχτή οικονομική διαχείριση από τη νέα διοίκηση, ώστε ο Πανιώνιος στο τέλος της αγωνιστικής περιόδου να μη χρωστάει πουθενά. Επίσης χρειάζεται να δοθεί έμφαση και μεγάλη προσοχή στη σωστή λειτουργία των υποδομών και στην καλλιέργεια νέων ταλέντων. Τέλος, τηρουμένων των παραπάνω η σημερινή διοίκηση πρέπει να προσπαθήσει να βρει σοβαρό ή σοβαρούς, με όραμα και φιλοδοξίες για τον Πανιώνιο επενδυτή η επενδυτές, που θ’ αναλάβουν τον Ιστορικό και θα τον βγάλουν μια και καλή από την αβεβαιότητα και την ανασφάλεια και θα τον οδηγήσουν σε υψηλότερες θέσεις, εκεί που πραγματικά ανήκει.

Πάνος Κατσούλας

Εκπ/κός

Αποκαρδιωτικός Πανιώνιος

Ο Πανιώνιος αν κάτι δεν αλλάξει άμεσα και θεαματικά οδεύει με μαθηματική ακρίβεια στον υποβιβασμό. Σήμερα τίποτα δεν πάει καλά. Το ρόστερ είναι εξαιρετικά αδύναμο και ελλιπές, κάποιοι ελάχιστοι ποιοτικοί ποδοσφαιριστές που έχουν απομείνει βρίσκονται σε κατακόρυφη αγωνιστική πτώση και επιπλέον χρήματα αρκετά δεν υπάρχουν προκειμένου να ενισχυθεί η ομάδα μήπως και μπορέσει να βελτιώσει το αγωνιστικό της πρόσωπο. Κάτω απ’ αυτές τις συνθήκες οι ελπίδες για τη σωτηρία μειώνονται σημαντικά.

Στον εντός έδρας αγώνα με την Ξάνθη, που υποτίθεται ότι ήταν ένας τελικός, όπως τελικοί θα είναι και όλοι οι υπόλοιποι αγώνες μέχρι τη λήψη του πρωταθλήματος, ο Πανιώνιος ήταν απογοητευτικός και έχασε ένα παιχνίδι όχι επειδή η αντίπαλος ήταν αχτύπητη αλλά επειδή οι ποδοσφαιριστές του Πανιωνίου δε μπορούσαν να πάρουν τα πόδια τους! Δε χρειάζεται να ειπωθεί τίποτε παραπάνω! Απλά να επισημάνω για πολλοστή φορά ότι σημειώνεται υπερβολική καθυστέρηση στην ενίσχυση της ομάδας. Αντιλαμβανόμαστε τα προβλήματα που προκύπτουν από την έλλειψη χρημάτων, όμως κάποιοι δανεικοί από την μεταγραφή Μανιάτη έπρεπε ήδη να είχαν αγωνιστεί στο περασμένο παιχνίδι με το Βόλο. Από τη στιγμή μάλιστα που ο Μανιάτης ήδη έχει πάρει μεταγραφή στον Ολυμπιακό. Όπως επίσης θα έπρεπε ήδη να είχαν γίνει οι περισσότερες από τις υπόλοιπες κινήσεις ενίσχυσης της ομάδας, διότι και οι νέοι ποδοσφαιριστές που θα έρθουν χρειάζονται κάποιο χρόνο προσαρμογής. Όσο ο καιρός περνάει και το ρόστερ δεν ενισχύεται τόσο λιγοστεύουν οι πιθανότητες παραμονής στην κατηγορία.

Κοντολογίς οι ελπίδες δεν έχουν εκλείψει όμως οι κινήσεις χρειάζεται να είναι αστραπιαίες και ταυτοχρόνως σωστές, ώστε στο τέλος ν’ αποδειχθούν και αποτελεσματικές. Όταν από καιρό προειδοποιούσαμε τους διοικούντες να κάνουν γρήγορα με την ενίσχυση και τη γενικότερη ανασυγκρότηση του έμψυχου δυναμικού της ομάδας δεν το κάναμε για να κινδυνολογήσουμε ή να μεμψιμοιρήσουμε αλλά επειδή είχαμε καταλήξει στο συμπέρασμα ότι ο Πανιώνιος με την ομάδα που διαθέτει δύσκολα θ’ αποφύγει το μοιραίο!

Πάνος Κατσούλας

Εκπ/κός