Φίδια έζωσαν τον κυανέρυθρο κόσμο

Φίδια έζωσαν τον κυανέρυθρο κόσμο
από την πρώτη κι όλας ημέρα
Γράφει ο ΛΑΖΑΡΟΣ Μ. ΠΑΤΣΟΥΡΑΚΟΣ
Φτώχεια και μιζέρια στη Ν. Σμύρνη. Στην πρεμιέρα φάνηκε η γύμνια της ομάδας των κυανέρυθρων και ο φίλαθλος κόσμος πολύ νωρίς ζώστηκε τα φίδια της αγωνίας. Δέχτηκε το πρώτο σκληρό χτύπημα από μια νεοφώτιστη ομάδα και γκρεμίστηκε από έναν παλιό γνώριμο και πολύ αγαπητό παίκτη, τον Μπρέσκα. Τι κρίμα για τον Πανιώνιο και τι απογοήτευση για το φίλαθλο κόσμο. Για όλους εκείνους που πήγαν να δουν το πολυδιαφημισμένο νέο του πρόσωπο και να χαρούν. Κι αντί για κάτι τέτοιο, είδαν κι έγιναν μάρτυρες μιας αρμάδας που αρχή και τελειωμό δεν είχε.
Τι κρίμα αλήθεια. Έτσι όλοι έφυγαν από το γήπεδο της Ν. Σμύρνης με σκυφτό και πολύβουο κεφάλι. Αφού κανένας πλέον δεν έχει την παραμικρή αμφιβολία, ότι έτσι όπως κατάντησαν εκείνο το εύρωστο και με δράση συγκρότημα του παρελθόντος, έρμαιο ακόμη και ενός νεοφώτιστου συγκροτήματος, με όχι μεγάλες φιλοδοξίες και μεγάλους στόχους, η τύχη εφέτος θα είναι από το κακό στο χειρότερο.
Δεν ξέρω αν υπάρχει χρόνος να γίνουν κάποιες διορθωτικές επεμβάσεις από δοτούς και μη παράγοντες, ώστε να αλλάξει η εικόνα αυτού του Πανιωνίου που είδαμε και πικραθήκαμε όσο ελάχιστες φορές. Αν υπάρχουν ας γίνουν τάχιστα. Αν όχι τότε θα είναι όλοι τους άξιοι της μοίρας τους. Όχι μόνο ο δοτός πρόεδρος και κάποια άλλα μέλη της ίδιας κατηγορίας με αυτόν, όσο και το μεγάλο αφεντικό.
Απ΄ αυτό τον Πανιώνιο κανένας δεν μπορεί να βγάλει έξω την ουρά του. Κανένας δεν μπορεί να πει όχι δεν φταίω εγώ, αλλά ο άλφα ή ο δείνα. Ο Πανιώνιος Κόσμος, η εφημερίδα που πάλεψαν για να την φιμώσουν ...Θεοί και δαίμονες και τα κατάφεραν, είχε σημάνει τον κώδωνα του κινδύνου. Είχε φωνάξει όσο πιο πολύ μπορούσε, πως, αν δεν υπάρξουν θεμελιωτικές ενέργειες με την αποθεμελίωση που είχε γίνει, διώχνοντας παίκτες έμπειρους και αγωνιστές ( Εστογιαννόφ, Νικολάου, Τζαβέλας, Σκούφαλης κ.λπ) δεν προδιαγραφόταν ευοίωνο το μέλλον του.
Μιλήσαμε για παίκτες κράχτες, είπαμε για τον Ντάριους και αναφερθήκαμε και σε άλλα παιδιά δικά μας. Χτυπήσαμε σε πόρτες κουφών. Κι αυτό αποδεικνύεται περίτρανα από τις κινήσεις που έγιναν. Έδιωξαν δηλαδή τα θεμέλια κι έφεραν ημιτασιόν υλικά για να θεμελιώσουν σαθρότητες. Και τώρα ο Πανιώνιος θα δοκιμάζεται σε κάθε του παιχνίδι άσχημα.
Στα παιδιά που μονομάχησαν πάντως σκληρά κι αποφασιστικά, τόσο μπορούσαν τόσο έκαναν, θα βρισκόμαστε δίπλα τους. Γιατί αυτά δεν φταίνε. Άλλοι τα έφεραν στη Ν. Σμύρνη κι άλλοι τα έριξαν στις σκληρές μάχες του πρωταθλήματος. Η ευθύνη βαραίνει δοτούς και μεγαλομετόχους. Στους παίκτες επιβάλλεται να δείξουμε ότι τους στηρίζουμε, με την αμυδρή ελπίδα, ότι θα καταφέρουν να συνέλθουν- όσο μπορούν τέλος πάντων- και να στηρίξουν τον Πανιώνιο, ώστε να μην έχει άλλη σκληρή και ολέθρια , όμοια του παρελθόντος περιπέτεια.
Σηκώστε όλοι, λοιπόν, τα μανίκαι και τα μπατζάκια σας και κάντε ό,τι μπορείτε τώρα, γιατί αν, λέω αν- και δεν θελω σε καμιά περίπτωση να το φέρω στο μυαλό μου, ούτε σαν απλό συλλογισμό- συμβεί κάτι δυσάρεστο στο κυανέρυθρο στρατόπεδο, δεν θα σας χωράει ούτε η Ν. Σμύρνη, ούτε καμιά άλλη περιοχή.
Γιατί αν δεν το ξέρετε, οφείλετε να το μάθετε τώρα- όσο πιο γρήγορα τόσο πιο καλύτερα- ότι ο Πανιώνιος είναι για τον κόσμο του θρησκεία και κάτι παραπάνω. Και για να μην το ξεχάσω. Δεν συγχωρεί ποτέ , ΄εστω κι αν του κάνεις αμέτρητα καλά μεταγενέστερα, εκείνους που έβαλαν ή θα βάλουν τρικλοποδιά στο αγαπημένο τους είδωλο.