Μην παίζετε με τα νεύρα μας

Dear George.
Επειδή, ο ίδιος έχεις δηλώσει ότι δεν γνωρίζεις και πολλά πράγματα από μπάλα, παίρνω το θάρρος να σου μεταφέρω την εικόνα του παιχνιδιού του Σαββάτου, όπως τη διαμόρφωσαν κάποιοι άνθρωποι που είτε ήταν στο γήπεδο, είτε παρακολούθησαν το παιχνίδι από την τηλεόραση.
Λοιπόν, my friend, η ομάδα δεν βλεπόταν ούτε με γυαλιά ηλίου από αυτά που φοράνε οι Αμερικανοί αεροπόροι. Θα το πρόσεξες, φαντάζομαι, κι εσύ ότι στο δεύτερο ημίχρονο που ο Τσιώλης πήρε χαμπάρι τι ακριβώς είχε απέναντί του, το γήπεδο έγειρε.
Από πού να αρχίσει και πού να τελειώσει κανείς. Αριστερά, υπάρχει αυτός ο Φουγάρος που κάποιοι προσπάθησαν να μας πείσουν ότι είναι Τζαβέλλας επί δύο. Το μόνο που θα πω γι αυτό το παλικάρι είναι ότι ο Μπρέσκα που κοντεύει να φτάσει τα κιλά του Παναγιώτη του Σίμου τον περνούσε σαν σταματημένο στο σπριντ και του έριχνε και μερικά μέτρα. Και γενικότερα, πάντως, dear George, η άμυνα από τη στιγμή που άρχισε να δέχεται πίεση, άρχισε να θυμίζει κάποιες από τις στιγμές πλημμύρας του περσινού πρωταθλήματος.
Για το κέντρο δεν έχω να πω και πολλά, αφού φαντάζομαι ότι θα τα είδες και μόνος σου με αυτές τις λιγοστές (κατά δήλωσή σου) γνώσεις που έχεις. Ο Κουμορτζί έχει ξενερώσει και το δείχνει, ο καψερός ο Μανιάτης πάλευε αλλά δεν είναι αμυντικός μέσος και φαινόταν, ενώ δεν υπήρχε ένας παίκτης να οργανώσει κάπως την ανάπτυξη και να βγάλει μπαλιές προς την επίθεση.
Εκτός, βέβαια, αν είσαι κι εσύ ανάμεσα σε εκείνους που τους αρέσει το σύστημα – γιουρούσι με τον εκάστοτε αμυντικό να «γεμίζει» στην αντίπαλη περιοχή κι όποιος πηδήξει πιο ψηλά, θα κερδίσει και την μπάλα. Αν σου αρέσει, εγώ πάω πάσο, αλλά επίτρεψέ μου να πιστεύω ότι έτσι μόνο μπάλα δεν παίζεται.
Με δεδομένο, λοιπόν, αυτό το «σύστημα», θα αποφύγω να σχολιάσω τον Μπόσκο που συνήθως ήταν ο αποδέκτης των… γεμισμάτων, με περιορισμένα πάντως ποσοστά σωστής υποδοχής. Θα αναφέρω, όμως, την εντύπωση που μου έκανε τόσο ο Ριέρα, ο οποίος θέλει να φανεί ο ίδιος στο γήπεδο και το δείχνει, όσο και η κορδέλα του Χίκα που αν αυτός είναι ο Μαραντόνα της Αλβανίας, εγώ είμαι πυρηνικός φυσικός.
Και κάτι ακόμη, my friend George. Η ομάδα το Σάββατο ήταν εντελώς ασύνδετη, χωρίς αρχή, μέση και τέλος και χωρίς να έχει έστω μια υποτυπώδη οργάνωση στο παιχνίδι της. Ξέρεις γιατί; Για τον απλούστατο λόγο ότι το μεγαλύτερο κομμάτι της προετοιμασίας αναλώθηκε στο να δοκιμάζονται «νομιστεράκια» και όχι στο να δουλέψει ο προπονητής πάνω στον κορμό που είχε στο μυαλό του να χρησιμοποιήσει στα επίσημα παιχνίδια.
Γι αυτό σου λέω my friend κάντε κάτι όσο είναι καιρός, γιατί if we continue like this, I don’t see us good και φαντάζομαι να καταλαβαίνεις τι ακριβώς θέλω να πω.
Ακόμη, όμως, κι αν δεν κάνεις τίποτε, σε παρακαλώ προσωπικά, να σταματήσει να παίζεις με τα νεύρα μας, παζαρεύοντας περιπτώσεις τύπου Ποπόφ που ούτε ο ίδιος πρέπει να θυμάται πότε έπαιξε τελευταία φορά και που παίζει σε μια θέση, η οποία δεν νομίζω ότι χρειάζεται ιδιαίτερη ενίσχυση.
PS. Dear Makis, please publish this article as soon as possible. Thanks.