ΠΡΙΝ ΑΠΟ ΤΟ ΠΑΙΧΝΙΔΙ

Τα εκτός έδρας παιχνίδια συνήθως παρουσιάζουν δυσκολίες. Αυτές γίνονται ακόμη μεγαλύτερες όταν πρόκειται να αντιμετωπίσεις τον πρωταθλητή της προηγούμενης χρονιάς. Συνεπώς, για τον Πανιώνιο, το σημερινό παιχνίδι δεν παρουσιάζει μεγάλο βαθμολογικό ενδιαφέρον, γιατί δεν είναι από αυτά που υπολογίζεις κουκιά για το σακούλι. Θα έπρεπε όμως να είναι έτσι;

Ο Πανιώνιος των τελευταίων ετών είναι πολύ καλύτερος στα εκτός έδρας παιχνίδια. Ίσως να απελευθερώνεται από την γκρίνια και τη μουρμούρα της Ν. Σμύρνης. Ίσως επειδή δεν έχει να χάσει τίποτα. Πάντως είναι καλός. Και τον καλό Πανιώνιο τον φοβούνται ΟΛΟΙ.

Δεν μπορώ να προβλέψω το τελικό αποτέλεσμα. Ξέρω όμως τι θέλω να δω. Θέλω να δω μια ομάδα που θα μπει και θα μασάει σίδερα. Μυαλωμένη και με καλή κυκλοφορία της μπάλας. Που θα παίξει έξυπνα χωρίς να στήσει ταμπούρι. Που θα έχει τα κότσια να ανταπεξέλθει στα δύσκολα, ακόμη κι όταν αυτά είναι τα περίφημα ανθρώπινα διαιτητικά λάθη. Τα προηγούμενα χρόνια η εμφάνισή μας στο ΟΑΚΑ ήταν εξαιρετική. Ο Παναθηναϊκός ένοιωθε τη ζεστή μας ανάσα, αλλά τελικά έπαιρνε αυτό που ήθελε, με τον γνωστό τρόπο του ΠΟΚ.

Θα ήμουν ικανοποιημένος ακόμη και από μία καλή εμφάνιση, η οποία θα μας ανέβαζε κι άλλο την αισιοδοξία και την ψυχολογία. Ονειρεύομαι όμως τη νίκη. Τους παίκτες μας να λάμπουν. Τον κόσμο να παραληρεί και όλους εμάς να ζηλεύουμε που δεν πήραμε το μαγικό χαρτάκι. Γίνεται; Δεν μιλάμε για την Μπαρτσελόνα του Μέσσι, αλλά για τον πρωταθλητή Παναθηναϊκό.

Αν είχαμε κλείσει τις τρύπες σε δύο τουλάχιστον θέσεις δεν θα μιλούσαμε για όνειρα αλλά για ισχυρότατη πιθανότητα. Ακόμη όμως και με τα προβλήματά μας έχουμε τη δυνατότητα να προσπαθήσουμε για το καλύτερο. Είμαστε υποχρεωμένοι γι αυτό. Υποχρεωμένοι στην ιστορία μας και στους 500 που θα βρεθούν στις εξέδρες του ΟΑΚΑ, υπό αντίξοες συνθήκες. Όλα γίνονται, αρκεί να τα θέλουμε και να τα πιστεύουμε.

Καλή επιτυχία παιδιά!